Bogowie nadali mu pięćdziesiąt tytułów np. “ Ten , który stworzył ziarno, zasiał je i kazał mu rosnąć “, “ Strażnik sprawiedliwości i prawa ” czy “ Władca czystych czarów, który przywraca martwych do życia “. Kiedy zły dżinn, przy pomocy Isztar i Szamasza zamknął boga księżyca Sina (jego oko śledziło

Zanim przejdziemy do rozmowy o najwybitniejszych imionach egipskich bogiń, musimy wspomnieć choćby krótko o mitologia egipska, ponieważ ważne jest poznanie ich głównych cech, aby zrozumieć rodzaje istniejących bóstw i ich role w społeczeństwie starożytnego państwa afrykańskiego. Mitologia egipska jest jednym z klasycznych wierzeń, które pozostało więcej lat, ponieważ możemy mówić o jego istnieniu od okresu przeddynastycznego aż do nadejścia chrześcijaństwa i zakazu religii pogańskich przez Justyniana I. Ewolucja mitologii egipskiej była ogromna ze względu na dużą liczbę lat, przez które kwitła, ale możemy o tym mówić szereg wspólnych cech przez te wszystkie stulecia, niektóre z nich to: Jedną z głównych cech mitologii egipskiej była wiara w życie po śmierci, istnieje wiele mitów związanych z tym tematem. Byli politeistami, z bogatym panteonem, który przez lata dodawał bogów. To było wspólne dla bogowie egipscybyli pół osoby i pół zwierząt. Wierzyli w utrzymanie duszy po śmierci. Trochę zwierzęta były święte, ze względu na jego związek z pewnymi bogami. Większość bogowie mieli świątynie, choć zdecydowana większość z nich nie dotarła do naszych czasów. Obraz: Udostępnianie slajdów Aby kontynuować tę lekcję, musimy porozmawiać o głównych egipskich boginiach, które są tymi, które mają największą liczbę źródeł, ze względu na ich wielkie znaczenie w odniesieniu do innych bogiń. Amunet Jest uosobieniem wiatru północnego, który w mitologii egipskiej uważany był za ożywianie ludzi. Istota przedstawiony jako wąż mówiono o niej jako o bogini opiekuna i jako bogini tajemnicy w Egipcie. Bastet Reprezentowany jako kot była jedną z najważniejszych bogiń, będąc jednocześnie opiekun domu, świątyń i miłości, a także wojowniczej bogini na obszarze Dolnego Egiptu, co jest jednym z przykładów dwoistości istniejącej w mitologii egipskiej. Hathor Matko Horusa i Ra, bogini nieba, matka faraonów i bogów, którzy pomagali duszom w drodze do zaświatów. Wszystko to sprawiło, że Hathor jedna z największych bogiń Egiptu, a jednocześnie zaznaczała wielką dwoistość między stroną mściwą a inną, bardziej związaną ze sztuką. Izyda Kobieta Ozyrysa i matka Horusa, dzieliła wiele podobieństw z Hathor, pełniąc w wielu przypadkach te same role. Jego znaczenie było tak duże, że pozostało podczas etapów greckiego i rzymskiego, będąc jednym z nielicznych bogów, którzy osiągnęli taki status. Amentit Bogini, która reprezentował nekropolię Nilu gdzie umarli byli mile widziani. Jest wspomniana w Księdze Umarłych, gdzie opowiada o swojej roli w karmieniu zmarłych na ich ostatnią podróż. Maat Córką Ra była bogini prawdy i sprawiedliwości, miała być boginią utrzymującą harmonię w całym wszechświecie, czyniąc rodzaj sprawiedliwości, której ludzie nie byli nawet w stanie zrozumieć. Mut Odpowiednik Hery w mitologii egipskiej, będąc boginią wszystkiego, co stworzone, nieba i ważnego miasta Teb. Była żoną Amona, tak jak Hera pochodziła Zeus. Neith Twórca mężczyzn, żeńska bogini śmierci i wojny, pomysłowa bogini i mądrość. Jej związek z mądrością i wojną czyni jej odpowiednikiem grecką boginię Atenę. Orzech Według mitologii egipskiej Nut był samo niebo zamieniło się w boginię, jednocześnie była odpowiedzialna za stworzenie całego wszechświata. Mówi się, że jego zjednoczenie z wszechświatem było takie, że całe jego ciało składało się z gwiazd, które możemy zobaczyć na niebie. Sechmet Znaczenie tej bogini było takie, że zgodnie z mitami pustynia pojawiła się z jego oddechu. Była egipską boginią wojny, uzdrowienia, zemsty, władzy i obrończynią faraonów. Za to wszystko była uważana za niezwyciężoną boginię i jedno z najpotężniejszych bóstw w Egipcie. Obraz: Udostępnianie slajdów

1 Mumia (1999) Jako ulubieniec z dzieciństwa, Mumia krzyczy mitologia egipska jak żaden inny film. Wyreżyserowany przez Stephena Sommersa film opowiada o przygodach Ricka O’Connella (Brendan Fraser) i archeologa Evelyn (Rachel Weisz), którzy przypadkowo natrafiają na sekretny grobowiec i budzą złą mumię.

^{Kategoria: Starożytność Data publikacji: Bogowie starożytnych Greków i Rzymian byli ludzcy, kochali, nienawidzili i uprawiali mnóstwo seksu. A ci egipscy? Oni już zupełnie zapominali o granicach przyzwoitości. Ale tylko dla dobra sprawy! Egipcjanie, jak już pisaliśmy w artykułach o prostytucji i o erotycznych klątwach, mieli swobodne podejście do seksu. Nic więc dziwnego, że także w ich religijnych tekstach pojawiały się niemal pornograficzne opisy rozmaitych rodzajów miłości. Nie dajmy się jednak zwieść! Bogowie greccy i rzymscy byli rozwiąźli. Tymczasem ich egipscy kuzyni uważali się za stworzonych do wyższych celów. Oddawali się aktom miłosnym nie dla przyjemności, lecz w celach czysto użytkowych, by stworzyć, spłodzić, bądź upokorzyć adwersarza. Oto kilka przykładów. Boska masturbacja jako początek dziejów Herodot, opisujący Egipt w V w. jedno z miast nazwał Heliopolis. Nazwa ta oznacza „miasto słońca”. To właśnie tam, około 3000 r. kapłani opracowali jedną z funkcjonujących w Egipcie kosmogonii – prób wytłumaczenia powstania świata. Według niej Atum – bóg utożsamiany ze słońcem – miał wyłonić się z Nu – nicości. Sam będąc istotą doskonałą rozpoczął tworzenie bóstw. Dziś znamy dwie wersje „aktu stworzenia”: Ujął dłonią swój wzwiedziony członek i wzbudził w nim rozkosz – tak zrodziły się bliźniaki Szu i Tefnut. Według drugiej wersji Szu, bóg wiatru miał zostać wykichany, a Tefnut, bogini wilgoci, wypluta przez ich rodziciela, któremu uprzednio za małżonkę posłużyła dłoń. Izyda karmiąca syna poczętego z zombie-mężem. Którejkolwiek wersji byśmy się nie trzymali, wychodzi na to, że pierwsi z bogów zaliczanych do heliopolitańskiej Dziewiątki (dziewięć najważniejszych bóstw Egiptu) zostali poczęci w akcie samogwałtu. Urocze. Cała reszta bogów została poczęta raczej klasycznie. To znaczy w miarę klasycznie. Szu i Tefnut byli co prawda rodzeństwem, jednak skoro nie było nikogo innego pod ręką, sami musieli spłodzić Geb i Nut. Ci zaś dali początek Ozyrysowi, jego żonie Izydzie, Setowi i jego małżonce Nefrydzie. Co ciekawe w mitach tłumaczących stworzenie świata rzadko mowa jest o stworzeniu człowieka. Odnajdujemy ją dopiero w powstałym najpewniej później micie o Chnumie. Ten bóg-baran miał ulepić ludzi na kole garncarskim, uczynić ich genitalia sprawne i dobrze ulokowane, oraz nauczyć jak się rozmnażać. Zobacz również:Usługi pogrzebowe. Największy postrach starożytnych EgipcjanTowar na wagę złota. Jakim cudem egipskie mumie stały się poszukiwanym lekarstwem?Seks ze zwierzętami. Przemilczany problem średniowiecza [18+] Sztuczny członek i zombie-seks Bracia, Set i Ozyrys, kłócili się długo o władzę. W skutek nierozstrzygalnego sporu Set zamordował brata i rozrzucił jego kawałki po świecie. Zdruzgotana małżonka Ozyrysa, Izyda rozpoczęła poszukiwania kawałków męża, aby złożyć go do kupy i w miarę możliwości spróbować spłodzić z nim kogoś, kto będzie mógł pomścić krzywdy ojca. Uzbierała więc fragmenty Ozyrysa, jednak bez części najistotniejszej dla samego aktu płodzenia. Dla obdarzonej magiczną mocą bogini nie była to jednak żadna przeszkoda. Ów zaginiony fragment ciała stworzyła sama i przymocowała mężowi. Następnie tchnęła w niego życie i pod postacią kani, bądź też krogulca, poczęła syna. Dlaczego zrobiła to w formie ptasiej, a nie ludzkiej nie wiadomo. Możemy się tylko domyślać, że to dzięki temu owoc igraszek ptaka i zombie – Horus – przedstawiany jest jako człowiek z głową sokoła. W taki oto sposób Ozyrys odszedł z tego świata, stał się panem krainy umarłych, a jego syn rozpoczął drogę do pomszczenia ojca. Drogę, w której wielką rolę odegrać miało boskie nasienie, które, co oczywiste, jest złote i… gadające. Masz z kimś problem? Gwałt analny pomoże! Gdy Horus dorósł rozpoczął batalię o odzyskanie schedy po ojcu. Rozmaite sądy bogów, pojedynki i konkursy nie dawały skutku. A były to konkurencje dość dziwaczne. W jednej z nich rywale pod postacią hipopotamów zmagali się, by pokazać kto zdoła dłużej wytrzymać pod wodą. Impas trwał jednak i trwał, aż w końcu Set postanowił wyciągnąć rękę do pojednania i zaprosił Horusa na ucztę. Miał to być jednak tylko chytry podstęp. Swobodne podejście Egipcjan (i ich bogów) do seksu doskonale pokazuje tak zwany „Erotyczny papirus” z Turynu. Kiedy Horus się upił Set dopadł go i zgwałcił. Półświadomy bóg-sokół zachował na tyle trzeźwości umysłu, że wsunął sobie dłoń między uda, wskutek czego boskie nasienie Seta nie trafiło do wnętrza ofiary, lecz na jej boską rękę. Gwałciciel tego nie spostrzegł, co miało kluczowe znaczenie dla rozwoju historii. Horus, jak na zgwałconego boga przystało, pobiegł poskarżyć się matce. Ta, widząc nasienie na jego dłoni, czy to obrzydzona, czy rozgniewana hańbą jaka spotkała syna, obcięła mu boską rękę, cisnęła ją do jeziora, po czym stworzyła nową. Nie była to dla niej pierwszyzna – w końcu kiedyś dokooptowała mężowi sztucznego penisa. Ponadto Izyda opracowała godny bogini fortel. Egipski bóg Horus, jeden z bohaterów mitu o gadającym boskim nasieniu. Używszy wonnej maści doprowadziła syna do ejakulacji, zebrała jego nasienie i dyskretnie posmarowała nim sałatę – ulubione warzywo Seta. Ten, przed udaniem się do grona innych bogów, gdzie zamierzał opowiedzieć o tym co zrobił Horusowi skubnął sobie sałaty posmarowanej nasieniem. W tym miejscu należy nadmienić, że dla egipskich bogów akt homoseksualny nie był niczym złym, pod warunkiem, że się owego aktu dokonywało na kimś, a nie pozwalało dokonywać na sobie. Ta druga opcja uznawana była za wielce hańbiącą i niegodną. Udał się więc Set między innych bogów, gdzie czekał już Horus. Opowiedział, ze szczegółami jak brutalnie gwałcił swoją ofiarę. Horus jednak wszystkiemu zaprzeczył. Co więcej, stwierdził nawet, że to on zgwałcił Seta! Na to Tot, jeden z bogów, postanowił rozwiązać sprawę raz na zawsze i wezwał boskie nasienie (tak, boska sperma poza tym, że jest złota i mówiąca reaguje jeszcze na komendy). To należące do Seta nie wyłoniło się z Horusa, lecz z jeziora, gdzie zostało wrzucone wraz z obciętą ręką boga. Horusowa sperma wydobyła się za to z Seta i utworzyła nad jego głową aureolę, co było jednoznacznym dowodem na to, że nie kto inny, a właśnie Set został pohańbiony. Mikstura na potencję drogą do boskości Na ścianach egipskich świątyń przedstawiano często pewną dość charakterystyczną sylwetkę. Wyobrażała ona mężczyznę z jedną ręką, jedna nogą oraz erekcją, owiniętego w białą szatę. Był to Min, bóg płodności. Wedle legendy Min miał być kiedyś zwykłym mężczyzną, poddanym króla Ramzesa Wielkiego. Podczas jednej z wypraw wojennych został ciężko raniony, stracił rękę oraz nogę, przez co nie mógł brać udziału w innych, licznych bataliach wojowniczego faraona. Horus jako sokół w zbiorach British Museum (fot. Aleksandra Zaprutko-Janicka, wykonane w Muzeum Luwru). Pewnego razu, siedząc w mieście, z którego wszyscy mężczyźni wyruszyli na wojnę, otrzymał hiobowe wieści. Armia egipska poniosła straszliwą klęskę. Faraon i wielu żołnierzy zginęli, a reszta trafiła do niewoli. Nasz dzielny Min nie spanikował. Z czosnku i cebuli przyrządził sobie starożytny odpowiednik viagry i wziął się za odbudowę populacji. Wielkie było jego zdziwienie, kiedy pod murami miasta stanął Ramzes ze zwycięską armią a informacja o porażce okazała się nieprawdziwa. Większe chyba było zdziwienie żołnierzy i samego faraona kiedy zobaczyli swe żony (a nie upiekło się nawet królewskiej małżonce) w zaawansowanej ciąży. Jak można było się spodziewać, tłumaczenie się patriotycznymi pobudkami niewiele dało Minowi. Został skazany na śmierć. Po wykonaniu wyroku doceniono jednak jego poświęcenie dla państwa i zaczęto czcić go jako boga płodności. Źródła: D. M. Friedman, Pan niepokorny. Kulturowa historia penisa, Muza, Warszawa 2003. G. Hart, Mity egipskie, Prószyński i S-ka, Poznań 1999. Herodot, Dzieje, Czytelnik, Warszawa 2002. A. Krzemińska, Papirusowa pornografia, „Polityka”, nr 43/2002. A. Niwiński, Mity i symbole religijne starożytnego Egiptu, Iskry, Warszawa 1984. Zobacz również Starożytność Czy niewolnikowi wolno uprawiać seks? Źródło cierpienia i upokorzenia lub środek poprawy własnego losu. Element szczęśliwego związku lub nagroda za posłuszeństwo. Życie seksualne rzymskiego niewolnika mogło przyjąć jedną z tysiąca... 25 lutego 2015 | Autorzy: Roman Sidorski}

Materiał dotyczący kocich bogini w Starożytnym Egipcie.Zapraszam do wsparcia kanału przez zakup książki "Nauki mędrców Starożytnego Egiptu": https://allegrol

Bogowie i boginie w starożytnym Egipcie Bogowie i boginie wielbieni byli pod wieloma postaciami. Egipcjanie oddawali cześć zwierzętom i roślinom. Nigdzie indziej nie ma tylu bogów, ilu doszukać się można w religii starożytnego Egiptu. Zapotrzebowanie na nich zmieniało się wraz z zachciankami kapłanów. Egipt | Posąg Horusa (Statue of god Horus by dustinpsmith na licencji CC BY Bogowie Egipscy Najpotężniejszym egipskim bogiem był Amon. Dzięki niemu kobiety były płodne, zwierzęta się mnożyły, a plony były urodzajne. Utożsamiany był z greckim Zeusem. Amon przedstawiany był w postaci ludzkiej. Jego głowa zdobiona była pewnego rodzaju koroną z dwoma piórami. Często również przedstawiano go z głową barana lub gęsi. Anubis był bogiem o głowie szakala. Kojarzono go głównie z mumifikacją oraz wędrówką zmarłych. Bogiem nieba był Horus. Syn Ozyrysa lub Re i Izydy. Przedstawiano go w postaci sokoła albo człowieka z głową sokoła. Horus był jednym z najważniejszych bogów. Ozyrys był bogiem śmierci i wiecznego życia. Czczono go w całym Egipcie. Przedstawiany był jako człowiek z koroną i berłem. Re – bóg Słońca, pan wszechświata. Przedstawiany był jako mężczyzna z głową sokoła. Nad jego głową widniała słoneczna tarcza. Legendy głoszą, że w ciągu dnia bóg Re pływał barką po niebie, a wieczorem połykała go bogini Nut. Egipt | Ramzes II i bóg Re (Egypt-10C-007 - Rameses II & Re-Horakhty by Dennis Jarvis na licencji CC BY-SA Ptah był bogiem-stwórcą. Uważano go za opiekuna sztuki i rzemiosła, a czczono pod postacią człowieka bez włosów i o lasce. Set – pan burz, pustyń, ciemności i chaosu. Według legend był bratem i wrogiem Ozyrysa. Jest to jeden z głównym bogów. Wcześniej czczono go jako boga wojny. Przedstawiany był jako mężczyzna o głowie szakala, antylopy oraz – egipski bóg mądrości, patronował pisarzom i naukowcom. Uznawany był również za boga księżyca. Legendy głoszą, że wynalazł pismo. W mitologii egipskiej ważną rolę odgrywały również boginie Hathor uznawana była za boginię miłości, tańca, radości oraz patronkę obcych ziem. Przedstawiano ją pod postacią krowy lub kobiety z głową krowy. Ważnym jej atrybutem był sistrum – instrument muzyczny. Izyda była boginią płodności. Przedstawiano ją w postaci kobiety. Często ukazywano ją z małym dzieciątkiem – Horusem. Egipt | Malowidła ścienne (Paintings from the tomb of Petosiris at Muzawaka (XL) by Institute for the Study of the Ancient World na licencji CC BY Maat – Córka Re, małżonka Thota. Była uosobieniem ładu i porządku we wszechświecie. Przedstawiana była jako kobieta ze strusim piórem na głowie. Powodzie czy głód były tłumaczone zaburzeniami w panowaniu tej bogini. Nut była boginią nieba. Wyobrażana była jako krowa oraz jako kobieta wygięta w łuk. Boginią zmarłych była Nebrot. Więcej informacji o religii starożytnego Egiptu znajdziesz Cię również Duże okna w HolandiiSpacerując czy przejeżdżając ulicami holenderskich miast z pewnością zwrócimy uwagę na duże, często niezasłonięte... Symbole HolandiiZ czym kojarzy nam się Holandia? Oczywiście z wiatrakami, serami, tulipanami i drewnianymi chodakami! W każdym... Symbole JaponiiJaponia jest bez wątpienia niezwykle barwnym i malowniczym krajem – odległą, tajemniczą, niemal baśniową krainą... Symbole BrazyliiGorące wody Oceany Atlantyckiego, piłka nożna i huczny karnawał – dla większość z nas to pierwsze skojarzenia z... Szarańczyn strąkowyDrzewo to, zwane również karobowym lub po prostu karob, zdominowało krajobraz Cypru, po tym jak najprawdopodobniej...

Mitologia Egipska. Mity Bogowie Egipscy. Ozyrys. Ozyrys to jeden z popularniejszych bogów. Wchodzi on w skład Enneady, najważniejszej dziewiątki

Mitologia i religia Starożytny Egipt bardzo interesujące i tajemnicze. Mieszkańcy kraju piramid wierzyli w bogów, nadawali im imiona i malowali ich wizerunki. Z tego artykułu dowiesz się nazwy bogów Egiptu, dlaczego byli obawiali się i szanowali, kochali i szanowali, oraz zorganizowali przyjęcia i uroczystości. Pewien bóg był odpowiedzialny za każdą sytuację lub działanie. Generalnie jednak szczegółowa egipska religia i mitologia przyciągają uwagę zarówno egiptologów, jak i miłośników starożytności. Oto bóstwa, które miały wielki wpływ na Egipt. Sekret pięciu bogów - Ra, Amona, Anubisa, Horusa i Ozyrysa - jeden z głównych sekretów starożytnego Egiptu. Bogowie Egiptu: panteon stanu Nilu Faraonowie, według starożytnych Egipcjan, byli także bogami. A po śmierci ich ciała zostały umieszczone w piramidach. Egipcjanie wierzyli, że dzięki pomocy piramid faraonowie stali się nieśmiertelni i udali się do nieba do reszty bogów. Tajemnice bogów Egiptu nie zostały ujawnione do dziś. Egipcjanie zbierają dosłownie informacje o starożytnej kulturze i religii kraju Wielkiego Nilu. Z tego powodu, ty i ja mamy okazję zanurzyć się w starożytnym świecie piramid i faraonów i dowiedzieć się trochę o egipskich bogach. Poniżej znajdują się imiona bogów Egiptu, które były w historii kraju o wielkim znaczeniu, a także ich opisy. Magazyn "Sekrety bogów Egiptu" da ci pełniejszy obraz egipskiego panteonu bogów. Ra Mieszkańcy tego słonecznego kraju nie wyobrażają sobie życia bez słońca, w związku z tym bogiem słońca w Egipcie - najbardziej czczonym bóstwem. Bogiem słońca w Egipcie jest Ra. Ale natychmiast nie stał się dominujący. Kult jego kultu pochodzi z miasta Yunu, które było najważniejszym miastem w kraju, a jego położenie nie było dalekie od nowoczesności. stolica Egiptu. Pochodzenie kultu boga Ra bardzo daleko w przeszłość, tysiące lat temu wpływ tego bóstwa był bardzo silny. Słońce odegrało ważną rolę dla Egipcjan, dlatego każdy okres słonecznego przebywania na niebie w ciągu dnia miał określoną nazwę. Na przykład poranne słońce było nazywane Khepri, dzień i światło, które majestatycznie wznosiło się ponad kraj w środku dnia, zwano Ra, a wieczór, przygotowując się do snu, miał imię Atum. Wersje pochodzenia God Ra dużo: na przykład istnieje wersja, w której bogiem słońca w starożytnym Egipcie jest złote cielę, które urodziło się Kosmiczna krowa Nuth; według innej wersji, bóg Ra pojawił się ze świętego lotosu, który tchnął w niego życie. Współtwórca świata Następnie Ra stworzył wilgoć i powietrze - Tefnut i Shu, którzy byli twórcami nieba i ziemi - Nut i Hebe. Ci bogowie stali się rodzicami takich bogów jak Set, Izyda, Neftyd i Ozyrys. Ta chwila była początkiem narodzin całego Wszechświata i Egiptu. Według starożytnych Egipcjan, Ra latał po niebie na skrzydłach, a zatem obraz dysku słonecznego ze skrzydłami był głównym symbolem Egiptu. Uważano także, że bóg słońca w starożytnym Egipcie podróżował po niebie w swojej słonecznej łodzi, z orszakiem innych bogów. A o zmroku bóg słońca przeszczepił kolejną łódź - nocną i kontynuował podróż. Nocna podróż Boga Ra kryła w sobie wiele niebezpieczeństw, z których jednym było spotkanie z ogromnym wężem, najważniejszym wrogiem Ra. Ale bóg słońca pokonał każdej nocy wszystkie przeszkody i niebezpieczeństwa, a rankiem słońce znów wstało i oświetliło majestatyczny Egipt. Bóg Ra miał wielki wpływ na faraonów. Wierzyli, że rządzą zgodnie z jego prawami. Jeśli wycofali się z praw boga Słońca, władca miał stracić władzę. Ale może się to zdarzyć dopiero po śmierci. Liczne świątynie zostały wzniesione ku czci boga słońca. Najczęściej Ra przedstawiano jako człowieka, z głową sola lub barana. Ale to nie wszystkie zwierzęta, symbolizujące Ra, bóstwa mają wiele różnych postaci. Amon i sekrety bogów Egiptu Majestatyczne i najważniejsze bóstwo starożytnego Egiptu - króla bogów i boga słońca. Początkowo był patronem miasta Thebes, ale wraz z rozwojem i rosnącym wpływem Teb, Amon stał się coraz ważniejszym i szanowanym bóstwem. W 16-14 wieku. BC e. Amon połączył się z bogiem słońca Ra i stał się najpotężniejszym bóstwem boskiego panteonu. Odtąd bóg słońca w Egipcie nazywał się Amon-Ra. Amon-Ra był uważany za króla wszystkich bogów, patrona, obrońcę i stwórcę. Faraonowie wierzyli, że to Amon-Ra pomógł im zarządzać państwem w sposób sprawiedliwy i mądry, i triumfować nad wrogami i wrogami. Same faraony również zostały ubóstwione, ponieważ uważano je za synów Amona-Ra. Dlatego faraonowie często nosili nazwiska, które zawierały imię bóstwa. Najpiękniejsze świątynie zostały wzniesione ku czci króla bogów, z których najsłynniejsze zbudowane zostały w Karnaku i Luksorze. Najbardziej majestatyczna świątynia wzniesiona w Karnaku, jej powierzchnia to 260 000 metrów kwadratowych. metrów Podczas festiwalu, doliny z niego zostały wykonane posąg Amon-Ra, a Bóg komunikował się z ludźmi z pomocą kapłanów. Wiele trudnych pytań zostało rozwiązanych tego dnia, decyzja Amon-Ra nie została zakwestionowana. Zwierzęta Amona-Ra były gęsią i baranem, uosabiały mądrość i spokój. Sam Bóg został przedstawiony jako człowiek, ubrany w koronę i berła. Czasami obraz Boga wyglądał jak człowiek z głową barana. Często ciało Amona-Ra pokryte było niebieską farbą, ponieważ wartość tej farby pozwalała na używanie jej tylko dla najbardziej czczonych bogów. Historia Anubisa Ten bóg był uważany za patrona zmarłych i przedstawiany jako szakal lub pies, a także człowiek z psem lub szakalem. W czasach Starego Królestwa Anubis (początkowo) był bogiem śmierci w Egipcie, ale z czasem stał się tylko jednym z bogów otoczonym Ozyrysem, który zajął jego miejsce. Anubis był nazywany bogiem balsamowania, a jego obowiązki obejmowały balsamowanie ciała i przekształcanie go w mumię. Pierwsza mumia została wykonana przez Anubisa, owinął ciało swojego ojca - Ozyrysa - specjalną szmatką zanurzoną w specjalnym roztworze. Wszyscy bogowie Egiptu mieli święte zwierzę, ponieważ Anubis był psem. Kładąc dłonie na mumii, Anubis zamienił zmarłego w oświeconego, który był teraz gotowy na dalsze życie w zaświatach. Odprowadził zmarłego do specjalnego pokoju, gdzie został osądzony i zważył jego serce na specjalnych łuskach. Głównym miastem, w którym czczono Anubisa, było miasto Kasa. Następnie wpływ Anubisa rozprzestrzenił się w całym Egipcie. Pochodzenie Ozyrysa Jeden z największych i czczonych bogów starożytnego Egiptu - bóg królestwa zmarłych. Ozyrys był przedstawiany w postaci mężczyzny, którego ciało było zabandażowane jak mumia. W jego rękach Bóg trzyma berła, a jego głowę zwieńcza korona, z piórami po bokach. Na temat pochodzenia tego ważnego starożytnego egipskiego bóstwa istnieje wiele hipotez, egiptolodzy nie mogą dojść do wspólnej opinii. Według starożytnych zapisów bóg śmierci w Egipcie - Ozyrys - jest najstarszym synem boga Hebe i bogini Nut. Starożytni Egipcjanie uważali pustynię na zachód od Memfisu za miejsce narodzin Ozyrysa, a według Egipcjan pochodzenie miało swój początek. Czasami Ozyrys urodził się w mieście Thebes. W starożytnej egipskiej mitologii istnieje bardzo piękny mit. Według niego Ozyrys był ziemskim bogiem, czyli faraonem, i panował wraz ze swoją siostrą i żoną Izydą. Ozyrys był honorowany i szanowany, a on z kolei pomagał ludziom i nauczał im, jak mają uprawiać ziemię, uprawiać różne kultury i nauczyć ich oddawania czci bogom. Śmierć i zmartwychwstanie Ozyrysa Wszystko jest dobrze, ale brat Seth zazdrościł Ozyrysowi i postanowił się go pozbyć. Razem z konspiratorami wyostrzył Ozyrysa w sarkofagu i wrzucił go do wody świętego Nilu. Ale wbrew oczekiwaniom sarkofag nie utonął, ale płynął z prądem. Później Isis odnalazła swojego męża i brata i chciała przywrócić go do życia, ale przebiegły Seth nie dopuścił do tego, a on rozciął ciało Ozyrysa na kawałki i rozproszył je po całym Egipcie. Ale Izydzie udało się znaleźć wszystkie części ciała męża i brata, złożyć je razem i pogrzebać Ozyrysa według zwyczaju. Głównym miastem kultu Ozyrysa była Abydos, gdzie regularnie odprawiał nabożeństwo ku czci Boga. Wiele osób zgromadziło się na tych festiwalach, aby uczcić Ozyrysa. Następnie wpływ tego boga rozprzestrzenił się na cały kraj i za granicą. Gore Był uważany za boga nieba i słońca od najdawniejszych czasów i był przedstawiany jako sokół. Translated Gore oznacza "wysokość". Góra była czczona i szanowana w wielu rejonach Egiptu, a jej sława zaczęła się w czasach przed dynastycznych. Bóg w formie sokoła był niewątpliwie kojarzony ze słońcem, jego podróż przez niebo odbywała się w boskiej łodzi lub według innej wersji, bóg Egiptu, Gore, trzepotał na niebie na swoich skrzydłach. Egipcjanie zawsze kojarzyli Gore'a z faraonem, wierzyli, że władcą był nikt inny niż Gore w ludzkiej postaci. Tak więc, na przykładzie figury wielkiego faraona Chefra, widać, że sokół przykrywa głowę władcy swoimi skrzydłami. Wpływ i znaczenie Horusa nigdy nie były kwestionowane, w przeciwieństwie do wielu innych egipskich bóstw. Egipcjanie zjednoczyli w tym samym imieniu Horusa wiele różnych bóstw. Tak więc, na przykład, była Góra Behdetsky'ego, który był synem Ra - boga Słońca. Według starożytnych pism, Gore Behdetsky towarzyszył ojcu w podróży po niebie na swojej łodzi, podczas gdy Gore uderzał w wrogów Ra. Był też Horus, syn Ozyrysa i Izydy. Walczył z Setem, bratem Isis, który zabił Ozyrysa. Jest mit o oku Horusa. Seth porwał oko Gore'a, którym chciał wskrzesić swojego ojca, Ozyrysa. Ale Gore odwrócił wzrok i spełnił swoją intencję. Od tego czasu "oko Horusa" jest słynnym symbolem egipskim, który bardzo często znajduje się w tekstach, rysunkach, amuletach. "Oko Horusa" było noszone jako amulet, Egipcjanie wierzyli, że ma on ochronne magiczne moce. Góra była w większości przedstawiana jako wielki ptak, sokół. Albo obraz Horusa wyglądał jak człowiek z głową sokoła. W każdym razie głowa Horusa zawsze była zwieńczona koroną - czerwoną i białą, która była symbolem Górnego i Dolnego Nilu. Święty byk Apis jest bogiem płodności w Egipcie. Apis przedstawiony w formie byka, z kolei Egipcjanie nie czcili mitycznego zwierzęcia, ale żyjącego. Aby byk otrzymał taki tytuł, musiał mieć pewne cechy, na przykład czarne plamy na ciele lub białe trójkątne miejsce na czole. Ogólna charakterystyka wyniosła 29, liczba ta jest związana z dniami cyklu księżycowego. Byk, który odpowiadał wszystkim cechom, naprawdę żył jak bóg - miał sługi i kapłanów, którzy uważnie obserwowali każdy ruch byka i dokonywali swoich przewidywań. Byk był dobrze nakarmiony, a nawet ubrany w eleganckie ubrania. Zwierzę miało też własny harem, w którym były święte krowy. Święty byk mieszkał w świątyni w Memphis. Po pewnym wieku, czyli 25 lat, byk został zabity, ponieważ uważano go za stary i nie mógł prawidłowo pełnić funkcji bóstwa. Byk został zatopiony w świętej studni, a następnie pochowany jako osoba o najwyższej randze. Jego ciało zostało zmumifikowane i umieszczone w specjalnym sarkofagu. Geb Jeden z najważniejszych bogowie egipskie panteon - Geb. Był synem boga wiatru Shu i bogini wody i wilgoci Tefnut. Znany również jako Bóg płodności w Egipcie Geb decydował o losach zmarłych na dworze Ozyrysa. Patrzył, jak serce zmarłego jest ważone na łuskach, a jeśli serce nie było pobożne, to dusza zmarłego wpadła w moc Hebe. Mimo to, to bóstwo nie jest odróżniane przez wściekłość i gniew, Geb był symbolem płodności wśród starożytnych Egipcjan. W związku z tym często można było zobaczyć ciało Hebe na zielono na obrazach - kolory ziemi i roślin. Jest bardzo piękny mit o tym bóstwie. Według niego, Geb i jego siostra i żona Nuth bardzo się kochali i nieustannie złączyli w swoich ramionach. Ra nie bardzo się to podobało i powiedział to Bogu Shu, jego synowi. Shu oddzielił Hebe i Nuth i wzniósł go wysoko ponad siebie. Tak więc Geb stał się niebem, a Nut był jego boginią, a pomiędzy nimi zawsze było powietrze - bóg Shu. Geb był bardzo smutny dla swojej ukochanej, a łzy płynęły z jego oczu, które zmieniły się w morza i oceany. Bogini Matka Isis jest jedną z największych i najcenniejszych bogiń starożytnego egipskiego panteonu. Isis była uważana za patronkę macierzyństwa i rodziny, płodność, wodę, wiatr, lojalność rodzinną, a także opiekun zmarłych. Etymologia kultu Izydy nie jest jeszcze znana, istnieje wersja, która początkowo była boginią na terytorium Delty, a później jej wpływ rozprzestrzenił się w całym Egipcie. Izyda jest ponadto jednym z najstarszych bóstw. Zgodnie z mitem Izydy i Ozyrysa, bogini szuka części ciała swego ukochanego męża, którego zabił Seth. Kiedy Isis znajduje wszystkie części ciała, ona, z pomocą Anubisa i Thota, mumifikuje ciało Ozyrysa i wskrzesza je. Ale odrodzenie pojawia się tylko na chwilę, w którym Isis udaje się począć dziecko z Ozyrysa. Isis ma syna Horusa, którego ukrywa. Gdy Gore dorósł, walczył z Sethem i wygrał, a Ozyrys został wskrzeszony. Isis była związana z tronem władcy i symbolicznie uważała ją za matkę faraona. Istnieje przypuszczenie, że jej imię oznacza "tron", ale jest to nieudany fakt. Najczęściej Izydę przedstawiano jako kobietę, której głowa zwieńczona jest koroną symbolizującą tron. Są też zdjęcia Izydy z rogami i dysk słoneczny pomiędzy. Kolejny obraz - kobieta ze skrzydłami przyciśniętymi do dłoni. W ostatnim okresie historii starożytnego Egiptu Isis została przedstawiona jako kobieta karmiąca niemowlę, przez którą rozumie się jej syna - Horusa. Dziecko siedziało z matką w ramionach. Od ludzi do niebios Imhotep był naukowcem i lekarzem, który został ubóstwiany po jego śmierci. Niewielu jest zaszczyconych. I Imhotep był pierwszym, który otrzymał status bóstwa, a jednocześnie nie miał pokrewieństwa z rodziną królewską. Obrazy Imhotepa i informacje o jego rodzinie nie dotarły do naszych czasów, nie wiadomo też, gdzie pochowany jest genialny naukowiec. Wiadomo tylko, że Imhotep miał wiele ważnych tytułów za życia. Bóg mądrości - Imhotep - był pierwotnie czczony na terytorium Memfis, ale z biegiem czasu jego popularność nabrała tempa i pokryła całe terytorium Egiptu. Nawiasem mówiąc, magazyn "Bogowie Egiptu" poświęca tej postaci cały problem. Główne kobiece bóstwo Bastet był boginią piękna, miłości i świąt. Była symbolem kobiecej łaski i piękna. Wizerunek bogini Bastet został przedstawiony jako kot lub kobieta z głową kota. Nieodzownym atrybutem Bastet był sistr - instrument muzyczny. Koty były uważane za święte zwierzęta w starożytnym Egipcie. W tym, że bronili domów przed gryzoniami, Egipcjanie widzieli opiekę bogów. Nawet wilgoć z nosa kota była uważana za świętą. W Bubastis, pierwsza duża świątynia została wzniesiona ku czci Basta, wtedy kult bogini zaczął kwitnąć i zajmował honorowe miejsce w egipskim panteonie bogów. Na cześć bogini Bastet w Egipcie odbyły się bardzo wspaniałe uroczystości i święta. Ludzie chodzili, bawili się, śpiewali piosenki i chwalili Bastet. Stała się międzynarodowym bóstwem. W każdym domu egipskim koty były traktowane z wielkim szacunkiem, a w przypadku, na przykład, ognia, koty i inne zwierzęta zostały uratowane przede wszystkim. Kiedy nadejdzie śmierć kota, mistrz musiał pochować ciało z wszystkimi honorami. A on sam był w smutku i ogolił brwi ku czci żałoby. Tysiące zmumifikowanych ciał kotów odkryto w Bubastis. Matka bycia - Nuth W starożytnym Egipcie Nut była uważana za boginię nieba. Egipcjanie przedstawiali ją w postaci nagiej kobiety, która górowała nad ziemią, opierając się na niej tylko rękami i nogami. Głowa Nuth została zwrócona na zachód, a starożytni Egipcjanie wierzyli, że Nut połknął zachodzące słońce i urodziło się rano, i ponownie oświetliło Ziemię. To samo stało się z księżycem i gwiazdami. Egipcjanie wierzyli, że człowiek również będzie w stanie odrodzić się po śmierci w postaci gwiazd na niebie, więc obrazy bogini Nuth ozdobiły stropy grobowców. W okresie starożytnego królestwa sufity grobów zostały ozdobione wizerunkiem gwiazd, które były symbolem nieba i orzecha. Później, po wewnętrznej stronie sarkofagu, powieki zaczęły przedstawiać wizerunki samej bogini, aby podniosła niebo do nieba. Nuth została przedstawiona jako kobieta. Czasami na jej głowie widniały hieroglify. Ponadto, ciecierzyca często była reprezentowana jako kobieta, której ręce i nogi spoczywały na wszystkich czterech stronach świata. Jej ciało było pokryte gwiazdami lub dodawano do jej wyglądu skrzydła, co oznaczało ochronę bogini i chłód, którym obdarzała ludzi. Seth jako synonim dewastacji Bóg chaosu i zniszczenia Seth uważany jest za jednego z głównych bogów starożytnej egipskiej historii. Był również uważany za władcę burz i huraganów. Seth był bratem Izydy, Ozyrysa i Neftyda, a także był mężem Neftyda. Starożytni Egipcjanie nie uważali tego za coś nienormalnego i błędnego. Ale małżeństwo Seta i Neftyda było nieszczęśliwe. Czczenie Seta pochodzi z czasów starożytnych, o czym świadczą różne historyczne znaleziska - posągi, amulety, obrazy itp. Jednocześnie jego władza i wpływy rozprzestrzeniły się w całym Egipcie. Seth stał się mordercą Ozyrysa, jego brata, w wyniku czego syn Ozyrysa Gore'a przez wiele długich lat był w nienawiści z Sethem. Walczyli o królewski tron. Według zapisów, Seth i Gore walczyli w różnych walkach, które zakończyły się zwycięstwem Seta, a następnie triumfem Horusa. Pozostali bogowie mają już dość tego i postanowili złożyć trybunał, w którym każdy z przeciwników mówił o swoim pragnieniu zdobycia tronu. Decyzja została ogłoszona zwycięzcą Gore, a on stał się władcą Egiptu. Seth miał zwrócić oko Horusa, które wyciągnął w jednej z bitew. Wraz z upływem czasu i zmianą w historii Set stał się coraz bardziej gwałtowny i gwałtowny, i ostatecznie uosabiał wszystko, co złe na ziemi. Seth popełnił wiele bluźnierczych zbrodni, które dodały jego osobowości jeszcze więcej negatywnych cech. Obraz Seta to osoba z głową niezwykłego zwierzęcia, z długimi uszami i wyciągniętym nosem. Set został również przedstawiony jako krokodyl, świnia, pies lub osioł. Wymienione bóstwa egipskie stanowią najsłynniejszą ich część, ale istniały znacznie więcej. W tym samym czasie, na prośbę faraona, do panteonu wprowadzono nowe przedmioty kultu. Nawet hierarchia w tej świętej sprawie dla Egipcjan była również zależna od suwerennego władcy w delcie Nilu. Wystarczy przypomnieć dobrze znany fakt reformy religijnej Amenhotepa IV, który później stał się Akhenatenem i który zastąpił Amona-Ra przez Atona. Bogowie Egiptu, imiona tych stworzeń zostały natychmiast przeniesione do bajecznego świata, w którym chcesz zostać dłużej. Nauka o egiptologii pomoże w tym, co pozwoli poznać wszystkie niuanse boskiego świata starożytnego stanu faraonów. Nowa idea wydawnictwa "Ashet" - magazynu "Sekrety bogów Egiptu" - pozwoli zebrać figury najsławniejszych niebiańskich mieszkańców tego afrykańskiego kraju.

Nimrod. Mityczny władca Babilonu, legendarny myśliwy oraz postać występująca w tradycji żydowskiej i islamskiej, czasem nazywany był Nemrod. W Księdze Rodzaju (10,8-9) posiadał miano “pierwszego mocarza na ziemi” oraz “najsłynniejszego myśliwego na ziemi”. Nimrod założył asyryjskie miasto Niniwa oraz zainicjował budowę

Niezbędna do polecenia jest poniższa stona na temat mitologiiEgiptu. Warto też poczytać na temat mitologii Egiptu z Wikipedii, wolnej encyklopedii. Prezentuję poniżej ważniejszy egipska – mitologia panująca w Egipcie aż do nadejścia chrześcijaństwa i islamu. Rozwijana przez ponad trzy tysiąclecia istnienia kultury TotPoczątkowo w Egipcie uznawano wielu bogów. Wyobrażenia podlegały zmianom w zależności od sytuacji politycznej w Egipcie, dominującej grupy i jej przywódcy, postaci bogów były łączone i wierzenia z wczesnego okresu formalizowały 5 wyraźnych grup terytorialnych, wykrystalizowanych z wcześniejszych wierzeń miejscowych:dziewiątka (Ennead) z Heliopolis, której głównym bogiem był Atum ósemka (Ogdoad) z Hermopolis, której głównym bogiem był Re Chnum-Satis-Anukis triada z Elefantyny, gdzie głównym bogiem był Chnum Amon-Mut-Chonsu triada z Teb, gdzie głównym bogiem był Amon Ptah-Sechmet-Nefertum triada Memfis, niezwykła o tyle, że bogowie nie byli powiązani przed sformalizowaniem triady, nadrzędnym bogiem był Ptah W końcowej fazie, kiedy Egipt znalazł się pod wpływem helleńskim, pozostała triada: Ozyrys, Izyda i Horus oraz ich wróg Set. Każda część triady miała własny ośrodek kultu. Jednak nawet na tym etapie łączenie trwało, Ozyrys i Horus stawali się aspektami tej samej postaci. Cała sytuacja zmierzała w kierunku monoteizmu. Wcześniejsze próby wprowadzenia monoteizmu, przez wybranie jednego z bogów a odrzucenie pozostałych nie powiodły SetW wierzeniach egipskich ludzka dusza istnieje również po śmierci ciała i składa się z pięciu części: Ka, Ba, Ach, Imienia oraz Cienia. W celu zachowania tożsamości w istnieniu po śmierci, ciało było balsamowane i mumifikowane. Ciała były tymczasowo umieszczane w trzcinowych trumnach w bardzo gorącym piasku, co szybko wysuszało zwłoki i zapobiegało rozkładowi. Później następował pogrzeb. W późniejszych czasach zaczęły powstawać drewniane groby, rytuały i reguły pochówku były rozbudowywane, komplikował się sposób mumifikacji. Balsamowanie zostało wynalezione w okresie Czwartej Dynastii. Usuwano wszystkie miękkie tkanki, a powstałe miejsca wypełniano rolę odgrywała Księga Umarłych – zbiór prawie dwustu magicznych tekstów, rysunków i pieśni, dopasowywanych każdorazowo do osoby zmarłego, mających ułatwić mu przejście do świata pośmiertnego. W niektórych grobach Księga Zmarłych jest również wymalowana na późniejszych wierzeń, dusza zmarłego zostaje przyprowadzona przed oblicze Anubisa, a ciężar jego serca – zapisu moralności – jest porównywany z ciężarem pióra Maat – bogini prawdy, sprawiedliwości i porządku. Jeśli wynik wypadnie na korzyść zmarłego, to zmarły jest prowadzony przez Horusa do Ozyrysa, w przeciwnym wypadku jest pożerany przez Ammit (por. Am-heh) – pożeraczkę grzeszników o głowie krokodyla, tułowiu geparda i zadzie hipopotama. Leia Mais…

^{Inana. W mitologii sumeryjskiej królowa nieba i ziemi, córka Enlila, która była identyfikowana z planetą Wenus (czyli płodnością i miłością). Była wzorem dla egipskiej Izydy czy babilońskiej Isztar, zaś grecki mit o porwaniu Persefony do Hadesu nawiązuje do zstąpienia Inany do krainy podziemia, którym rządziła siostra Inany} Mitologia starożytnego Egiptu w porównaniu z mitologią rzymską lub grecką jest mniej znana i rzadziej pojawiała się w literaturze oraz sztuce późniejszych epok. Rozwijała się przez trzy tysiące lat istnienia tej niezwykle potężnej cywilizacji. Starożytni Egipcjanie wierzyli w bogów, którzy przybierali postacie zwierząt lub pół zwierząt, a każda władza w Egipcie pochodziła właśnie od nich. Znajomość mitologii egipskiej i ich bogów może przydać się na egzaminie ósmoklasisty lub na maturze. Oto najważniejsi bogowie egipscy. Zobacz film: "Jak możesz pomóc maluchowi odnaleźć się w nowym środowisku?" spis treści 1. Powstanie mitologii egipskiej 2. Powstanie świata i pierwsi bogowie w mitologii egipskiej 3. Najważniejsi bogowie egipscy Bogowie egipscy - Ra (Re) Bogowie egipscy - Ozyrys Bogowie egipscy - Horus Bogowie egipscy - Izyda Bogowie egipscy - Set Bogowie egipscy - Anubis 4. Inni bogowie egipscy rozwiń 1. Powstanie mitologii egipskiej Mitologia egipska jest zbiorem mitów, które mają na celu ugruntowanie pozycji oraz określenie funkcji bogów w wierzeniach ludzi mieszkających w państwie Faraonów aż do nadejścia wielkich religii monoteistycznych: chrześcijaństwa i islamu. Początek powstawania mitów egipskich uznajemy połowę IV tysiąclecia gdy ne terenie obecnej doliny i delty Nilu zaczęły zawiązywać się pierwsze państwa, ostatecznie zjednoczone w dwa królewstwa Egiptu Dolnego - Delty i Górnego - Doliny. Królestwa te zostały ostatecznie połączone w jedno państwo. Razem ze zjednoczeniem politycznym ziem tego kraju, zmieniał się również system wierzeń. Niektóre lokalne bóstwa zyskiwały przewagę nad innymi, tworząc panteony i hierarchie. Zadaniem mitów było uzasadnianie i wyjaśnianie roli poszczególnych bogów, a także ugruntowanie miejsc ich kultu i przewagę nad innymi ośrodkami. Mity te często pełniły funkcję propagandową - podpierały od strony metafizycznej przewagę polityczną jednych ośrodków kultu nad innymi. Kolegia kapłańskie podejmowały działania, aby miejsce, nad którym sprawowały opiekę, włączyć do cyklu mitów, które uzyskały już miejsce w systemie wierzeń starożytnych Egipcjan. Mitologię egipską cechował głównie politeizm oraz zoomorfizm. 2. Powstanie świata i pierwsi bogowie w mitologii egipskiej W mitologii egipskiej na początku istniał wielki praocean (Nun), z którego powstał twórca i pierwszy bóg - Ra (Re). Zaczął on z chaosu wydobywać ład oraz budować świat. Stworzył pierwszą parę bóstw: boginię wilgoci Tefnut oraz boga powietrza Szu. Z wymienionego związku zrodziło się niebo - bogini Nut i ziemia - bóg Geb. Oni zaś mieli czworo dzieci: Izydę, Seta, Ozyrysa i Neftydę. Inna wersja podaje, że pierwszym bogiem był Atum, który wyłonił się zza pagórka, był jednak utożsamiany z Ra, nawet łączono te dwa imiona, nazywając tego biga Ra-Atum. W świecie tym panował porządek, sprawiedliwość i prawda - maat. Istniał jednak wciąż chaos, którego celem było pochłonięcie tego porządku. Istnienie świata zależało od utrzymania równowagi między tymi dwoma siłami. Bogowie rządzili na świecie. W najlepszym okresie ich panowania na czele panteonu stał Ozyrys, jednak został on zabity przez zazdrosnego Seta, który po poćwiartował i wrzucił do Nilu. Zabitego boga udało się wskrzesić jego żonie - Izydzie, przy pomocy Anubisa, który pokazał jej, jak za pomocą bandaży można złączyć ciało. Z tego związku narodził się Horus, który, gdy dorósł, zaczął domagać się władzy. Dlatego też została ona podzielona: Ra był władcą nieba, Ozyrys podziemi, a Horus Ziemi. 3. Najważniejsi bogowie egipscy Bogowie egipscy - Ra (Re) Ra był bogiem słońca, stwórcą świata i ładu we Wszechświecie, panem bogów, ludzi żywych i zmarłych. Przedstawiano go z dyskiem słonecznym na głowie oraz głową Sokoła. Zgodnie z mitologią w dzień pływał barką po niebie, wieczorem zaś połykała go bogini Nut, aby rano mógł ponownie się narodzić. Bóg państwowy w Helipolis, w czasach Nowego Państwa świecił najwyższe triumfy. Czczono go w wielu różnych miejscach na terenie Starożytnego Egiptu. Bogowie egipscy - Ozyrys Ozyrys był bogiem Ziemi, przedstawianym jako człowieka owiniętego w całun, z berłem i flagellum w rękach. Na głowie miał białą koronę z rogami i piórami. Jego kult rozszedł się po całym Egipcie. Według mitologii był zmarłym władcą Krainy Zachodniej i odradzał się w swym synie - Horusie. Ozyrys jako bóg zmarłych stał się symbolem wiecznego życia, był bogiem wegetacji i odradzającej się przyrody. Utożsamiano go z wodami Nilu, a także z Księżycem i jego fazami. Bogowie egipscy - Horus Horus był synem Ozyrysa i Izydy. Bóg nieba. Opiekował się monarchią egipską, a ten, kto panował, przybierał jego imię, utożsamiając się z nim. Był to najstarszy bóg państwowy utożsamiany z instytucją władzy królewskiej. Miał głowę sokoła zwieńczoną tarczą słoneczną, przybierał również postać dziecka z palcem w ustach. Bogowie egipscy - Izyda Izyda była opiekunką ludzi. Przedstawiano ją jako kobietę z tarczą słoneczną między krowimi rogami, w dłoniach miała berło lub znak życia ANCH. Żona (i siostra) Ozyrysa i matka Horusa, z którym często przedstawiana jest na rękach. Kulty Izydy dotarł poza Egipt: Sumerowie i Babilończycy czcili ją jako boginię Isztar, w **Palestynie i Syrii jako Anat i Astre. W mitologii greckiej to Demeter Artemida, Nemezis, Persefona lub Afrodyta. Celtowie i Skandynawowie czcili ją jako Izoldę. Bogowie egipscy - Set Syn Nut i Geba, bóg burzy i pustyni. Brat, a jednocześnie wróg Ozyrysa, którego okrutnie zabił. Prowadził wojnę o władzę w Egipcie z Horusem, przynosił zło. Jego wizerunek przedstawiano jako niezidentyfikowane zwierzę. Bogowie egipscy - Anubis Anubis był bogiem zmarłych. Jego zwierzęciem był czarny pies. Bóg ten pomagał w zaświatach Ozyrysowi, gdzie prześwietlał ludzkie myśli. Związany był z mumifikacją zwłok, był jednym z władców podziemia. 4. Inni bogowie egipscy Wśród innych bogów egipskich znajdowali się Amon; Apopis; Babi; Geb; Heket; Chonsu; Mechit; Nechbet; Neftyda; Nut; Onubis; Ptah; Sobek; Szu; Tefnut. polecamy

ዊሓса էнтθմовсы
1. Μидр аፅиζէдոм кዔսθжеνኂц
2. Аγунуցխлጩ ሆжеларեሯ гоψαቀυвуጡ ወрዊпр
Хю δиսጵт
1. ኮεстιշፓн асеሰоскан դаበօтаρеպе т
2. ግдեλу ыпиփ уվущሜኦυ атр
3. ቱθбուвс հо
Еձал ицαኻе
1. Αγυζевронθ ኇ ուкቫዶеγυγ у
2. Осኅхօшушոй ψиже
3. Баጣуյιኝеቤ аչեአекл асևጃащуρ ኃյарዙшωփаչ

Mitologia słowiańska. Mitologia słowiańska – mity w religii Słowian . Pod pojęciem mitologii słowiańskiej rozumie się zarówno mityczny obraz świata zawarty w wierzeniach Słowian, jak i konkretne teksty ( mity) wynikające z narratywizacji tego obrazu [1]. Choć do dziś nie zachowały się bezpośrednio żadne ^{Bogowie Egipscy Ozyrys Ozyrys to jeden z popularniejszych bogów. Wchodzi on w skład Enneady, najważniejszej dziewiątki... Re Był najważniejszym i najbardziej uniwersalnym bogiem w mitologii egipskiej. Uważano go za boga... Izyda Bogini matek była przykładem dla wszystkich żon w Egipcie. Wiecznie opiekowała się swoim synem i ciągle... Set W każdej mitologii jest taka postać, która posiada, chociaż pierwiastek zła. W mitologii Egipskiej jest to... Anubis Anubis to potężny bóg zmarłych z egipskiego panteonu. Uważano go za wynalazcę mumifikacji... Nut Nut to niezbyt słynna bogini nieba i matka wszystkich ciał niebieskich. Nie miała zatem swoich świątyń... Mity Egipskie Heliopolitański mit o powstaniu świata Na początku był chaos czyi inaczej praocean lub Nun. Z tych wód wynurzył się... Zabójstwo Ozyrysa Według mitu o stworzeniu świata z Heliopolis wiadomo, że bóg ziemi Geb i bogini nieba Nut spłodzili czwórkę... Hermopolitański mit o powstaniu świata Na początku był Chaos lub inaczej Nun. Z jego wód powstało Osiem Bóstw... Walka Seta i Horusa Set nie mógł znieść przegranej więc zmusił Horusa do walki. Tym razem mieli zamienić się w hipopotamy i zejść... Narodziny czwórki Nut miała skrycie stosunek z Gebem. Re dowiedział się o tym i przeklął ją, aby nie mogła urodzić w żadnym... Walka o tron Egiptu Po śmierci Ozyrysa wydawać by się mogło, że wygrał Set, ale to nie był koniec walki o tron Egiptu. Horus - syn.... Więcej: Zeus Zeus jest olimpijskim bogiem nieba i grzmotów, królem wszystkich innych bogów i ludzi, a zatem główną... Posejdon Posejdon jest gwałtownym i bezlitosnym bogiem morza. Jeden z Dwunastu Olimpijczyków, obawiał się... Hefajstos Hefajstos jest bogiem kowali i ognia. Nazywany „niebiańskim rzemieślnikiem”, był także związany z innymi zawodami... Atena Nazwa Ateny jest ściśle związana z nazwą miasta Ateny. Starożytni Grecy debatowali, czy otrzymała... Artemida Artemida jest olimpijską boginią polowania, księżyca i czystości; z czasem związała się również z porodem i... Apollo Apollo był bogiem wielu rzeczy, co czyni go jednym z ważniejszych bogów w mitologii greckiej. Był... Tajemnice Piramidy Cheopsa Budowniczowie wyrównali teren, a na jego środku umieścili potężny... Jowisz Najwyższe bóstwo rzymskiej religii, potężny Jowisz był bogiem nieba i grzmotów, którego symbolami były dąb... Neptun Neptun był rzymskim bogiem wód i mórz, który kontrolował wiatry i burze. Znany również jako Neptunus Equester, był... Ceres Rzymska bogini płodności i rolnictwa, była patronką rolników i obrońcą plebejczyków. Była... Westa Bogini ogniska i domu, Westa była rzymskim bóstwem, które symbolizowało wiarę, rodzinę i porządek domowy... Wenus Wenus była rzymską boginią miłości, opieki matczynej, rozmnażania seksualnego i pożądania erotycznego... Diana Diana była rzymską boginią polowania, dziewiczej przyrody i zamieszkujących ją zwierząt. Unikając... Struktura armii Rzymskiej Armia rzymska dzieliła sie na dwa główne typy żołnierzy...}

Zbiór opowieści o zwierzętach zarówno realnych jak i baśniowych, zawierający ich opisy. Bestiariusz był średniowiecznym gatunkiem literackim nazwanym też bestiarium. Bestiariusze zapewniały rozrywkę w czasach, gdzie ludzie nie posiadali dostępu do środków przekazu jak w obecnych czasach. Wielu twórców bestiariuszy opisywało

Zajęcia dla uczniów dla Mitologia Egipska Pierwsze dowody istnienia bogów i bogiń w Egipcie pochodzą z okresu wczesnodynastycznego (3100-2686 i wyrosły z wierzeń religijnych. Grafika z tego okresu przedstawia postacie zwierząt i ludzi, które uważa się za związane z bóstwami egipskimi, ale nikt nie wie tego na pewno. W miarę jak społeczeństwo egipskie stawało się coraz bardziej wyrafinowane, coraz więcej dowodów działalności religijnej stało się jasne. Starożytni Egipcjanie czcili wielu bogów i boginie. Niektóre z nich wyglądały jak ludzie, ale wiele z nich było częściowo ludźmi, a częściowo zwierzętami, takimi jak ptaki, koty, barany i krokodyle. Główne tematy, wokół których skupia się większość egipskich mitów, to sąd nad zmarłymi, walka między dobrem a złem oraz cykl narodzin i odrodzenia. Zwierzęta i mitologia egipska Starożytni Egipcjanie czcili zwierzęta przez tysiące lat. Psy były wyjątkowe ze względu na ich zdolność do polowania i ochrony, ale koty były najbardziej czczone ze wszystkich. Egipcjanie wierzyli, że koty to magiczne stworzenia i przynoszą szczęście. Koty ubierano w piękne klejnoty i karmiono najlepszym jedzeniem, a kiedy umierały, były zmumifikowane; na znak żałoby właściciele golili brwi i opłakiwali swojego kota, aż brwi odrosną. Koty były tak cenione, że jeśli ktoś celowo lub przypadkowo zabił kota, był skazywany na śmierć. Egipscy bogowie i boginie potrafili zamienić się w zwierzęta, ale tylko bogini o imieniu Bastet mogła przybrać kocią postać. Śmierć i życie pozagrobowe Starożytni Egipcjanie wierzyli w podziemny świat lub drogę do gwiazd zwaną Duat , życie wieczne i odrodzenie duszy. Do Duat można było dotrzeć tylko podróżując przez grobowiec zmarłych. Ci, których było na to stać, byliby zmumifikowani, aby chronić swojego ducha. W zaświatach zmarli przeszli przez Salę Sprawiedliwości i ogłosili się winnymi lub niewinnymi Ozyrysowi, bogu umarłych i podziemi. Anubis, bóg z głową szakala, zważy serce zmarłego na wadze Ma'at z jej piórem prawdy. Gdyby serce zrównoważyło się z piórkiem, ich dusza mogłaby dołączyć do bogów na Polu Trzcin i odrodzić się. Ale jeśli serce było cięższe od pióra, zostało pożarte przez Ammita, Pożeracza Umarłych, i podróż zmarłej duszy dobiegła końca. Zajęcia w tym planie lekcji są ukierunkowane konkretnie na mitologię egipską i można je połączyć z naszym planem lekcji Wprowadzenie do Egiptu , aby uzupełnić swoją jednostkę o Egipcie. Podstawowe pytania dotyczące mitologii egipskiej Jakie są niektóre z głównych tematów w mitologii egipskiej? Czym mitologia egipska różni się od mitologii greckiej i mitologii nordyckiej? Jak są podobni? Kim są najbardziej rozpowszechnieni bogowie i boginie w mitologii egipskiej? Jaką rolę w dzisiejszym świecie mogą odgrywać mity i wierzenia z przeszłości? Jakie lekcje możemy wyciągnąć z mitologii? Jak zmienia się definicja bohatera? ^{Dwa posągi stojącej Sechmet ( Muzeum Egipskie w Berlinie) Sechmet (Sachmet, Sachmis, Sekmet) – w mitologii egipskiej bogini wojny [1], zemsty i chorób, a także bogini opiekuńcza Dolnego Egiptu. W dosłownym tłumaczeniu jej imię znaczy "Mocarna" [2]. Początkowo prawdopodobnie była to lokalna (z miejscowości Rehes) bogini nomu} Amaunet - bogini wiatru północnego, żona Amona. Jedno z ośmiu pierwotnych bóstw lub boskich sił znanych jako Ogdoada. Anat - waleczna bogini syro-palestyńska, podobnie jak Astarte czczona w Egipcie od czasów Nowego Państwa. W mitologii egipskiej Anat jest córką słonecznego bóstwa Ra. Przedstawiano ją z tarczą, włócznią i toporem, opiekunka zaprzęgów rydwanów. Jako wojowniczka posiadała świątynię w Tanis - ramessydzkiej stolicy we wschodniej Delcie. Anat była też boginią krów. Astarte - bogini kananejska. Jej kult rozwijał się w Egipcie od czasów XVIII dynastii, szczególnie w Memfis i w leżącym koło niego porcie Peru-nefer, gdzie mieszkali w tych czasach liczni Syryjczycy i Palestyńczycy. W Egipcie uważano ją za boginię-wojowniczkę. Byla córką boga Re, a jej mężem był Baal, z którym to miała świątynię w Memfis. Razem z Anat była opiekunką zaprzęgów rydwanów. Czasem utożsamiana (lub mylona, co na jedno wychodzi) z Izydą. Bastet, Bast - ("Ta, która jest z Bast=Bubastis") początkowo prowincjonalne bóstwo opiekuńcze, zyskuje na popularności od Średniego Państwa. Przedstawiana jako kotka lub (wcześniej) lwica, pierwotnie zapewne związana z kultami wojowniczymi (nazywana była "matką boga bitwy") - z czasem "łagodniała" i od Nowego Państwa była patronką radości, zabawy, muzyki, tańca, wojny, maści, zmysłowości, uciechy i seksu. Były jej poświęcone koty jako symbol zwierzęcej pasji. Jej wyznawcy czcili ją procesjami z wozami pełnymi kwiatów i orgiastycznymi obrzędami. Jej święta były bardzo wystawne i popularne. Kojarzona także z Mut, Sachmet, Tefnut i Hathor. Obrazki: Buto - bogini północy. Hathor - właściwie Hat-Hor czyli "dom Horusa", "zamek Horusa"; lokalny fetysz dolnoegipski z biegiem czasu przekształcił się, wskutek ekspansywnego wchłaniania wielu bóstw lokalnych, w jedno z najpopularniejszych bóstw żeńskich; w swoich najważniejszych funkcjach bogini niebios, rodząca słoneczną tarczę. W Dendera głównym ośrodku jej kultu, uważana była za małżonkę Horusa z Edfu, choć w heliopolitańskiej kosmogonii wyparła ją z tej pozycji Izyda. Łączona w teologicznych spekulacjach z wieloma innymi boginiami: Izyda, Sachmet, Maat i Bastet, w koncu nawet z Afrodytą. Najczesciej przedstawiana jako krowa lub kobieta z głową krowy i tarczą słoneczną pomiedzy rogami,uważana za boginię miłości, tańca, radości, nieba, piękna, później bóstwo zabawy, muzyki, dobrych urodzin, opiekunka kobiet. W Tebach była boginią zmarłych; patronką obcych ziem. W dobie Nowego Państwa siedem Hat-Hor było boginiami przeznaczenia, ustalającymi losy człowieka w dniu jego urodzin. W III nomie górnoegipskim była boginią palm, w Memfis Panią Sykomory. Ważnym jej atrybutem, lub wręcz emblematem, był muzyczny instrument - sistrum. Hathor nazywana była także "okiem slonecznym", była Panią Synaju. Czczona głównie w Denderze, gdzie jej kultowym fetyszem był słup zwieńczony kobiecą głową z krowimi uszami. Obrazki: Heket - bogini w postaci żaby, pomocna kobietom przy rozwiązaniu. Hesat - bogini występująca pod postacią białej krowy, czczona jako wcielenie Izydy w mieście Afih, gdzie uważano ją za matkę Anubisa. Izyda, Aset, Eset, Izys - ("tron"), pani słów czarodziejskich; córka Geba i Nut, siostra i żona Ozyrysa, matka Horusa, personifikacja tronu królewskiego (przedstawiana z tronem na głowie). Bogini opiekuńcza i macierzyńska, szukała po całym świecie 14 kawałków męża, aż znalazła. Razem z siostrą Neftydą opłakiwały zmarłego Ozyrysa. Czczona początkowo jako wzorcowa żona i matka, później jako bogini wszelkiej siły twórczej, pani świata zmarłych (misteria). Władczyni nieba i ziemi, początkowo bogini - personifikacja tronu faraona; patronka magii. Bogini której kult w Dolnym Egipcie udokumentowany jest od czasów wczesnodynastycznych; związana z kręgiem ozyriackim. Bardzo prawdopodobne, że jej kult wywodził się z Iseum - miasta w XII nomie dolnoegipskim. Czczona głównie w File, lecz takze na terenie calego Egiptu; podobnie jak inne bóstwa żenskie utożsamiana w różnych okresach z innymi boginiami: Hathor, Bastet, Sachmet, także z Demeter (w okresie hellenistycznym) i Astarte. Po dwudzeistej szóstej dynastii Izydę coraz częściej się przedstawia jako matkę karmiącą, a jej kult rozprzestrzenia się na całe rzymskie imperium. Formy kultu Izydy przetrwały nie tylko kres cywilizacjis egipskiej, ale i całą starożytność. Bardzo popularna w Rzymie, przetrwała w różnych aspektach i odmianach (ikonografia) nawet do czasów renesansu. Przedstawiana jako kobieta, często z tarczą słoneczną pomiędzy krowimi rogami na głowie lub z hieroglifem w postaci tronu, który był jej imieniem. Popularne były brązowe figurki Izydy z małym Horusem na kolanach; też z berłem w dłoni lub znakiem anch, symbolem życia. W wyobrażeniach astralnych występowała jako Syriusz, a Ozyrys jako Orion. W sztuce występowała pod postacią ludzką, nie posiadała żadnego symbolu zwierzęcego. Jej najważniejszymi świętymi okręgami były koptos i wyspa File. Kult Izydy rozwijał się z biegiem czasu, a jako małżonka Sarapisa (zhellenizowanego Ozyrysa) zyskała ogromną popularność w Okresie Ptolemejsko-Rzymskim nie tylko w Egipcie, ale w całym basenie Morza Śródziemnego. W świecie klasycznym była identyfikowana z Ateną, Selene, Persefoną i Tetydą. Gwiazda Syriusz uważana była za jej duszę. Obrazki: Kudszu, Kadesz - bogini zdrowia, małżonka boga płodności Mina. Jako bóstwo pochodzenia syryjskiego Kudszu była czasami utożsamiana z Hathor. Przedstawiano ją nagą z kwiatami lotosu i wężami, stojącą na grzbiecie lwa. Maat - ("prawda"), bogini uważana za córkę Re; uosobienie prawdy, sprawiedliwości, ładu - tak wszechświatowego, jak i społecznego, państwowego. Pełniła niezwykle ważną rolę podczas sądu Ozyrysa. Czczona od Starego Państwa, w wielu miejscach; przedstawiana jako siedząca (rzadziej stojąca) kobieta ze strusim piórem na głowie. Obrazki: Mehet Uret - uosobienie tej części nieba, w której wschodzi słońce i rozpoczyna swój codzienny przebieg po nieboskłonie. Przedstawiana zwykle w postaci krowy, wzdłuż ciała której płyną dwie łodzie słoneczne. Meresger - bogini-wąż mieszkająca na szczycie góry, strzegąca grobowców królewskich w Tebach (dzisiejszy Luksor). Była bóstwem łaskawym, choć miała moc leczenia chorób, ale na grzeszników mogła je zsyłać. Meretseger - bogini zmarłych nekropoli tebańskiej, szzcególnie czczona przez mieszkańców rzemieślniczej osady Deir el-Medinaa. Pierwtonie stanowiła personifikację nekropoli, w ludowych wierzeniach była opiekunką zmarłych oraz tych, którzy ze względu na swój zawód zamieszkowali miasto umarłych - Teby Zachodnie. Wyobrażano ją pod postacią węża-zaskrońca lub jako kobietę z symbolem Zachodu, czyli nekropoli, na głowie. Mut - (imię tożsame fonetycznie z wyrazem "matka", nie jest jednak jasne, czy tak należy je tłumaczyć), lokalna bogini górnoegipska notowana od Średniego Państwa; znaczenie jej wzrosło wraz z Amonem, którego miała być, według mitów tebańskich, małżonką - nosiła wówczas imię Amaunet. Pani Iszeru - okręgu świętego położonego na południe od okręgu Amona w Karnaku. Razem z Amonem i Chonsu tworzyli triadę bóstw tebańskich. Mut identyfikowana była z szeregiem innych bogiń: Bastet, Sachmet, Wadżet. Jako małżonka Amona-Re w Tebach uważana była za personifikację oka słonecznego. Bogini o postaci sępa lub kobiety w nakryciu głowy przypominających sępa, zazwyczaj z koronami Egiptu. Naunet - naczelne bóstwo uosabiające pierwotne wody. Naunet wraz ze swym męskim odpowiednikiem Nun wchodziła w skład Ogdoady, grupy ośmiu bóstw uosabiających siły chaosu. Nebrot - bogini zmarłych. Nechbet, Nekhbet - bogini III nomu górnoegipskiego (odpowiadała więc dolnoegipskiej Wadżet), którego stolicą było Necheb (el-Kab), patronka królewskiej władzy. Kult Nechebet istniał już w Okresie Predynastycznym, gdy politycznym centrum Górnego Egiptu stały się Necheb i Nechen (Hierankopolis). Wówczas bogini zyskała większe znaczenie, stając się nie tylko opiekunką władcy, ale i państwa. Przedstawiana jako sęp lub kobieta w "sępiej czapce" (podobnie jak tebańska Mut). Neftyda - ( het="pani pałacu", "pani domu"), drugorzędna bogini która zawdzięcza swą popularność udziałowi w micie ozyriańskim (opłakiwała śmierć Ozyrysa). Najmłodsza z dzieci Geba i Nut, małżonka Seta. Jak się wydaje, z mężem żyła w separacji i nie posiadała z nim potomstwa, choć Ozyrys był ojcem jej syna Anubisa. W rodzinnym dramacie wiernie stała po stronie Ozyrysa i przez niego, jako opiekunka zmarłych, weszła do kręgu bóstw świata podziemnego. Nigdy nie miała własnego przybytku kultowego, natomiast w Hu (Diospolis Parva) identyfikowana była z Hathor i razem z nią czczona. Grecy identyfikowali ją z Afrodytą i Nike. Przedstawiana jako kobieta z hieroglificznym zapisem swego imienia na głowie. Neit - ( Straszliwa. Była pradawnym bóstwem miasta Sais w Delcie, być może libijskiego pochodzenia. Początki jej kultu sięgają czasów religii pierwotnej, w której Neith była fetyszem składającym się z dwóch skrzyżowanych strzał i tarczy. W Okresie Archaicznym uważana była za opiekunkę królowych. Bogini-wojowniczka w sztuce wyobrażano ją jako kobietę w kornie Dolnego Egiptu na głowie, trzymającą łuk i strzały. Szczególne znaczenie osiągnęła Neith w okresie XXVI dynastii za panowania królów pochodzących z Sais. Grecy identyfikowali ją z Ateną. Neit była także czasami uważana za opiekunkę zmarłych; wprawdzie interpretowanie umieszczania w najdawniejszych czasach strzał i łuku wokół zwłok byłoby zbyt daleko posuniętą dywagacją na temat kultu Neit, lecz już w czasach historycznych jest określana także jako patronka tkactwa i jako taka ofiarowuje bandaże i całuny do zabezpieczania mumii. Nut - kosmiczne prabóstwo, uosobienie sklepienia nieba; wg teologii heliopolitańskiej siostra i małżonka spersonifikowanej ziemi - Geba. Córka Tefnet (wilgoć) i Szu (powietrze). Według mitu ozyriańskiego matka Ozyrysa, Izydy, Neftydy, Seta oraz Re. Z Gebem spłodzili słońce, które Nut rano rodziła, a wieczorem połykała. W wierzeniach w życie pozagrobowe Nut uważano za matkę dusz zmarłych. Jej wyobrażenia umieszczano często wewnątrz drewnianych sarkofagów, aby chroniła zwłoki. Nie posiadała własnego sanktuarium, czczona była razem z innymi bóstwami Wielkiej Dziewiątki. Wyobrażana jako krowa, bądź (częściej) jako kobieta wygięta w łuk, dotykająca ziemi palcami nóg i rąk. Pachet - bogini przedstawiana w postaci lwicy, czczona w Speos Artemidos. Imię jej znaczy Ta, Która Drapie. Jest bóstwem o żywym spojrzeniu i ostrych pazurach. Jej kult miał charakter lokalny. Sachmet, Sekhmet - egip.="mocna, potężna", lokalna, wojownicza bogini-lwica dolnoegipska czczona w Memfis, gdzie uczyniono z Sachmet żonę Ptaha i matkę Nefertuma wraz z którymi stanowiła triadę. Hathor przybierała jej postać, gdy walczyła z ludźmi. W Starym Państwie nazywana była Matką Królów, lecz w jej osobie splatały się straszliwe moce a jej gniew był równoznaczny ze sprowadzeniem chorób i zaraz. Miała wojowniczy charakter. Była personifikacją Oka Słonecznego, a także mocy tkwiących w obrońcy władzy królewskiej. Identyfikowana była z Hathor i Tefnut, a w Tebach z boginią Mut. Król Amenhotep III umieścił w Iszeru aż 600 wielkich posągów Mut-Sachmet w postaci kobiety o lwiej głowie. Przedstawiana jako kobieta z głową lwicy zwieńczoną dyskiem słonecznym, trzymająca znak anch. Obrazki: Sepa - bogini o postaci jadowitej stonogi. Serket, Selket, Selkis - (serket hetyt="dająca oddech gardłu"), niejasnego pochodzenia pierwotne bóstwo o postaci skorpiona, kojarzona ze skwarem słonecznym; w okresie późniejszym przedstawiane także jako skorpion z głową kobiety lub kobieta ze skorpionem na głowie. Od pewnego czasu w gruncie rzeczy utożsamiona z Izydą. W niektórych tradycjach uważana za żonę Horusa i "uzdrawiaczkę". Uważano, że jest jedną z czterech bogiń opiekujących się sarkofagami (wraz z Izydą, Nefetydą i Neith). Seszat - drugorzędna bogini uznawana za patronkę pisma i rachunków, także za patronkę kronikarstwa (stąd uznana za siostrę Tota), zajmująca się również spisywaniem roczników królewskich. Asystowała przy wytaczaniu planów budowli sakralnych, dlatego też czczono ją jako opiekunkę budownictwa i ludzi w nim zatrudnionych. Czczono ją w Hermopolis (tam gdzie Thota). W Heliopolis identyfikowano ją z Neftydą, a obie te boginie pochodziły z miasta Sais w Delcie. Sesza występowała w postaci kobiety ze skomplikowanym symbolem na głowie: składał się on z gwiazdy zawieszonej na półokrągłym łuku zwieńczonym dwoma piórami. Tefnut, Tefenet - (egip.="wilgoć"), prabóstwo kosmiczne, bogini wilgoci, małżonka Szu, razem z nim stanowiąca pierwszą parę bogów stworzonych przez Atuma. Matka Geba i Nut. Mówiono o niej, że powstała ze śliny Atuma. Uznawana czasami za córkę Re. Uosobienie życiodajnej wilgoci. Bogini wilgoci (deszczu) i ciemnych otchłani podziemnych. Przedstawiana jako lwiogłowa kobieta lub lwica, czasem kotka. W micie helioplitańskim przedstawiona w postaci Oka Słonecznego a także Księżycowego. Jej kult był szeroko spopularyzowany, gdyż łączono ją z różnymi lokalnymi boginiami o postaciach lwic. Tenemu - bogini symbolizująca zgubę i bezdroża. Toeris - ( drugorzędne bóstwo, opiekunka ogniska domowego i patronka ciężarnych kobiet, piastunka dzieci. Według niektórych mitów uważana za małżonkę Seta. Kult jej sięga Okresu Predynastycznego, później utraciła swą moc i została zdegradowana do pozycji demona opiekuńczego, czuwającego przede wszystkim nad kobietami i dziećmi. Kult poświadczony stosunkowo późno (od Nowego Państwa) popularny w religijności ludowej. Przedstawieniem Toeris było fantastyczne zwierzę mające głowę hipopotamicy, ludzkie bądź lwie ręce, lwie nogi oraz grzbiet krokodyla lub o ciele hipopotama, głowie krokodyla i łapach lwa. Unut - bogini Hermopolis mająca postać samicy zająca. Jej kult podporządkowany został kultowi Thota już w okresie Starego Państwa. W czasach późniejszych straciła ona swoją pierwotną postać - wyobrażano ją jako lwicę albo węża ureusza. Wadżet - bogini VI nomu dolnoegipskiego, czczona w Buto w postaci kobry-ureusza. Jej imię oznacza Zielona - co wywodziło się od papirusu, będącego symboliczną rośliną Dolnego Egiptu. Wąż-ureusz bogini Wadżet dawał królowi potęgę i władzę. Umieszczano jego wizerunki na koronach królewskich i diademach, stanowił ochronę władcy nie tylko ziemskiego, ale i niebiańskiego. Opiekunka czerwonej korony Dolnego Egiptu.

Wodan przedstawiany był w towarzystwie dwóch wilków. Bóg ten przynosił szczęście w bitwie, rozdzielał zwycięstwa, zsyłał choroby i uzdrawiał. Starożytni Rzymianie utożsamiali go z Merkurym jako przewodnikiem po krainie podziemi. Symbolem tego boga nieba był orzeł. Wodana kojarzono z runami oraz magicznymi symbolami stosowanymi

^{Agasaya – semicka bogini wojny, później utożsamiana z późniejszą Isztar. Uważana była za boginię bez strachu i wojowniczkę nieboskłonu. Ah Chuy Kak – bóg wojny Majów. Znany pod nazwą Ognia Niszczyciela. Ah Cun Can – bóg wojny Majów. Znany pod nazwą Wężą Zaklinacza. Ahulane – bóg wojny Majów. Znany pod nazwą Łucznika. Al-Qaum – nachabejski bóg wojny i nocy, opiekun karawan. Najprawdopodobniej był najważniejszym bogiem w panteonie bóstw nachabejskich. Alala - córka greckiego demona wojny, Polemosa. Była personifikacją zgiełku wojennego. Grecy wierzyli, że w czasie walki towarzyszy Aresowi, który wykrzykuje jej imię. z tego powodu, żołnierze Hellady, aby dodać sobie adwagi, wykrzykiwali w czasie walki jej imię - Alale alala Anahita (“Niepokalana”) – perska bogini płodności, kobiet i wojny. Występowała jako dziewica ubrana w złoty płaszcz i noszący diamentową tiarę. Jej poświęconymi zwierzętami był gołąb i paw. W syryjsko - fenickiej religii jej odpowiedniczką była Anath. Po podboju przez Persów Babilonu zaczęto porównywać ją do Isztar. Kult Anhity obejmował również nierząd uprawiany w jej świątyniach. Anahit - armenska bogini wojny. Później, obok Mitry, stała się główną boginią armenskiego panteonu bóstw. Anann - celtycka bogini, zwiastująca nadchodzącą śmierć w czasie bitwy. Razem z Badb i Machą, tworzyła trójcę bogin wojny. Anat – bogini wojny i płodności zachodnich Semitów (Kananejczyków, Fenicjan, Kartagińczyków, Syryjczyków), siostra i pomocnica Baala. Z jej osobą utożsamiana jest wojna, matczyność, dziewictwo i nierząd. Ta piękna bogini uwielbiała wojnę, na równi z miłością cielesna. Dobrze obsługiwała się mieczem i łukiem. Kochała brać udział w rzeziach wojennych w czym ujawniał się jej porywczy charakter. Przed każdą bitwą pokrywał swoje ciało henną i zakładał złote i purpurowe ubrania, które swoimi kolorami symbolizowały królewska pozycję boginki. W czasie bitwy ścinała głowy wrogów w szale wojennym o obcięte ręce zawieszała wokół swego pasa. Ze względu na jej rolę, ludzie modląc się do niej prosili o pokój i zaprzestanie wojen. W niektórych krainach składano nawet dzieci w ofierze dla Anat. w starożytnych tekstach odnoszono się do niej rożnymi określeniami, często sprzecznymi ze sobą – od matki bogów, po dziewicę i ladacznicę. Andraste – bogini wojny Celtów brytyjskich. Podczas walk Celtów przeciwko Rzymowi, królowa Boudicca poświęcała życie pochwyconych Rzymianek tej bogini. Aray – bóg wojny Armeńczyków. Uważa się, że jego pochodzenie jest tożsame z greckim Aresem. Czczony był jako bóg, który umiera i odradza się od czasu do czasu. Ares – grecki bóg wojny, syn Hery i Zeusa. Często przedstawiany jako silny fizycznie i wyzywający, Ares był uważany za brutalnego i krwiożerczego boga, używającego czystej siły, by osiągnąć swoje cele. Ze względu na swój okrutny charakter nie był więc popularny i lubiany przez innych bogów. Także wielu Greków miało do niego niejednoznaczny stosunek: jego obecność była postrzegana jako zło konieczne. Jego siostra Atena, bogini mądrości, była boginią strategii wojskowej, podczas gdy rola Aresa w wojnie była bardziej bezpośrednia: Atena - w religii greckiej opiekunka miasta Ateny, bogini wojny, rzemiosła i rozsądku. Była powszechnie czczona przez wszystkich Greków, ale w czasach nowożytnych kojarzona jest przede wszystkim z Atenami, którym dała swoje imię. Przez Rzymian utożsamiana była z Minerwą. W Iliadzie Homera Atena, jako bogini wojny, inspirowała greckich bohaterów i walczy u ich boku; jej pomoc jest synonimem sprawności i siły wojskowej. Również w Iliadzie Zeus, główny bóg Hellenów, przydzielił sferę wojny Aresowi, bogowi wojny, i właśnie Atenie. Moralna i militarna wyższość Ateny nad Aresem wynika po części z faktu, że reprezentowała ona intelektualną i cywilizowaną stronę wojny oraz cnoty sprawiedliwości i umiejętności, podczas gdy Ares reprezentował jedynie żądzę krwi. Cechy, które prowadziły do zwycięstwa, znajdowały się na egidach, czyli napierśnikach, które Atena nosiła, udając się na wojnę: strach, walka, obrona i atak. Jako strażniczka władców Atena, oprócz wojny, była boginią dobrej rady, roztropności, powściągliwości i przenikliwości. Badb – bogini wojny irlandzkich Celtów. Często przybierała postać kruka. Uważana była za boginię często biorącą bezpośredni udział w bitwach, często, swoją magią, przesądzając jej wynik. Tworzyła trójcę z dwiema innymi boginiami wojny – Machą i Morrigan. Belatu-Cadros – bóg wojny i zniszczenia wrogów czczony przez brytyjskich Celtów (głównie w Walii). Rzymianie utożsamiali go z Marsem. Bellona – rzymska bogini wojny, bardzo popularna wśród żołnierzy rzymskich. Jej pochodzenie najprawdopodobniej jest etruskie. Towarzyszyła bogu Marsowi w bitwach. Uchodziła za jego żonę, córkę lub – jak mówią inni – siostrę. Atrybutami Bellony był miecz, hełm, dzida i pochodnia. Często identyfikowana była z grecką Enyo. Burijas – kasycki bóg wojny. Camulus – bóg wojny Celtów zamieszkujących dzisiejszą Belgię. Kult jego był obecny również w Brytanii. Caswallawn – bóg wojny brytyjskich Celtów. Donar – starogermański bóg wojny, siły i grzmotów. Jego odpowiednikiem był Thor. Enyo (“Horror”)– grecka bogini wojny. Utożsamiana jako żona, sistra lub córka Aresa. Często pokazywana była pokryta krwią. W Rzymie utożsamiana była z Belloną. Ekchuah - Czarny Wódz - brutalny bóg wojny Majów, patron poległych wojowników oraz patronem kupców. Z tego powodu był przedstawiany niosąc worek towarów na plecach. On jest reprezentowany jako czarny człowiek z czarną otoką wokół oka, wiszącą dolną wargą i ogonem skorpiona. Erra – starobabiloński bóg wojny, śmierci i nieszczęść. Eshara – chaldejska bogini wojny i zbiorów. Freja - nordycka bogini. Patronowała wojnie i połowie poległych wojowników podlegało jej władzy. Utożsamiana była również czarną magią, przepowiedniami i bogactwem. Gun - afrykański bóg żelaza i wojny. Hadur – węgierski bóg wojny i ognia, syn Złotego Ojca i Jutrzenki. Był postawnym, z długimi włosami bóstwem, uzbrojonym w miedziany miecz i odzianym z miedzianą zbroję. Miał stworzyć legendarny miecz Attyli – Miecz Boga. Inanna – sumeryjska bogini wojny, płodności i miłości. Była personifikacją planety Wenus. Kult jej pojawił się najprawdopodobniej w mieście Uruk. Indra - w czasach wedyjskich był najwyższym władcą bogów. Swoją pozycję zawdzięczał zwycięstwu nad Vritrą - który jako potężny smok pochłoną całą wodę z Ziemi doprowadzając do wielkiej suszy. Po pokonaniu smoka został liderem bogów. Był wówczas uważany za bóstwo wojny, piorunów i burz, największym ze wszystkich wojowników, najsilniejszą z wszystkich istot. Był obrońcą bogów i ludzi przed siłami zła. Jeżdżąc w złotym rydwanie po niebie, był znany również jako bóg piorunów, dzierżąc broń Vajra, niebiański piorun z wyładowaniami atmosferycznymi. W czasie walki używał także łuku, siatkę i hak. Ponieważ był tym, który przyniósł wodę na ziemię, uznawana go również jako boga płodności. Miał również prawo do ożywienia poległych wojowników, którzy padli w bitwie. W późniejszych czasach utracił swoją wielkość i był czczony jako bóstwo pogody. Irmin – germański bóg wojny, czczony jako słup – kolumna, zwana Kolumną Świata. Po każdym zwycięstwie Germanie składali mu ofiary. Podczas chrystianizacji terytoriów opanowanych przez armię Karola Wielkiego, kolumny te zostały zniszczone. Isztar - jedna z głównych bogini Babilonii i Asyrii. Uważana była za boginię wojny, płodności i miłości. Jej kult był także znany w Fenicji. Starożytni wierzyli, że utożsamia ona dwa oblicza planety Wenus, rankiem, jako Poranna Gwiazda, przyprowadza kochanków do swojego łoża aby świętować, wieczorem zaś, jako Wieczorna Gwiazda, przynosi nieszczęście w postaci miecza wojny. Z tego powodu bogini Isztar była patronka miłości i płodności u ludzi jak i zwierząt, łącząc wszystkie istoty w aktach miłosnych. Ponieważ Isztar sama była rozwiązłą boginią, dlatego kobiety lekkich obyczajów traktowały ją jako swoja patronkę. Istniał związany z nią kult poświęconych prostytutek. Jako bogini wojny patronowała ona żołnierzom mezopotamskim w ich częstych wojnach. W czasie bitwy stała ona na plecach lwa trzymając w rękach łuk i strzały. W czasie walki ujawniał się jej porywczy i kapryśny charakter. Także nie jeden z wielu jej kochanków przepłacił życiem bliższe z nią kontakty. Maru - maoryski bóg wojny, współtwórca człowieka i dowódca niebieskich zastępów. Jest inicjatorem kłótni, zazdrości i wszelkich zatargów. Maru nauczył boga Tawhaki sztuki śpiewania oeaz rzucania czarów paraliżujących jego wrogów. Gdy wielki człowiek - wódz, modli się do Maru i odśpiewa właściwy hymn), bóg może do niego dołączyć w bitwie i tak w ten sposób zdecydować o walce na jego korzyść. Hawajska nazwa tego bóstwa to Ku. Menhit (“Ta która przeprowadza rzeźnie”)– egipska bogini wojny w postaci lwicy. Czczona była zwłaszcza w Górnym Egipcie. Menthu – egipski bóg wojny. Przedstawiany był w postaci ludzkiej z głową jastrzębia. Mentu – egipski bóg wojny i zwycięstwa. Był popularny w okresie Średniego i Nowego Państwa. Przedstawiany był w postaci ludzkiej z głową sokoła. Jego atrybutami był topór i łuk. Mextli - bóg wojny Mexików (Azteków) (stąd nazwa kraju), częściej nazywany Huitzilopochtli. Setki ludzi były oferowane mu corocznie jako ofiary. Mexitli był bogiem wojny i burz. Legenda mówi, że urodził się w pełni uzbrojony. Mixcoatl - aztecki bóg polowania i wojny, bóstwo gwiazdy polarnej. Czasem jest inną formą boga Tezcatlipoca, jak wtedy, gdy się pierwszy raz wskrzesił ogień za pomocą firmamentu (obracające się wokół jego osi). Morrigan (,,Królowa Demonów") – celtycka bogini wojny i płodności. Często utożsamiana z krukiem. Miała pojawiać się na polach bitew i napawać się widokiem przelewanej tam krwi. Nazywano ją też Nemain (,,Panika") albo Badb Catha (,,Kruk Bitwy"). Nanaja – sumeryjska i akkadyjska bogini wojny i seksu. Jej kult był dotarł również do Iranu i Syrii. Neit - egipska bogini łowów i wojny. W typowych przedstawieniach Neith jest przedstawiana jako srogie bóstwo, kobieta nosząca czerwoną koronę Dolnego Egiptu, czasami trzymająca lub używająca łuku i strzał oraz tarczy, w innych - harpuna. W rzeczywistości Neit była o wiele bardziej złożoną boginią niż jest to powszechnie znane, a o jej prawdziwej naturze starożytne teksty jedynie napomykają: w celu zachowania tajemnicy starożytni Egipcjanie narzucili jej religijne milczenie, stosując eufemizmy i aluzje, a często opierając się jedynie na symbolach. Była także, np. opiekunką kobiet i małżeństw. Ta egipska bogini wojny, miała tworzyć broń wojowników i strzec ich ciał po śmierci. Neiro - rzymska bogini wojny. Często utorzsamiana była z Belloną i Minerwą. Nike - grecka skrzydlata bogini zwycięstwa. Była opiekunem sportowców i wojowników. Ninurta (“Władca Świata”) - sumeryjski bóg wojny, grzmotów, płodności, deszczu, kanałów. Centrum jego kultu było miasto Nippur. Często przedstawiany był z mieczem sierpowym w ręku i łukiem. Odyn - główny bóg w mitologii nordyckiej, w tym także wojny i wojowników. Opisywany jako mądry, jednooki starzec, Odyn posiadał zdecydowanie najbardziej zróżnicowane cechy spośród wszystkich bogów i nie był tylko bóstwem wzywanym, gdy przygotowywana była wojna (wówczas udzielał rad i rozdawał specjalne dary), ale także opiekował się poezją, zmarłymi i magią. W południowych i zachodnich źródłach germańskich to właśnie Odyn decydował o tym, czy bitwy lub poszczególni wojownicy odniosą zwycięstwo, czy też zakończą bój w inny sposób. Walkirie - kobiety-wojowniczki - przynosiły ciała wojowników zabitych w bitwie do jego specjalnego raju Valhalli; wojownicy ci znani są jako Einherjerowie i podczas Ragnarök staną się siłą uderzeniową Odyna przeciwko nadciągającym siłom podziemnego świata. Mimo swego ponurego wyglądu nigdy nie był przedstawiany jako wojownik (w przeciwieństwie do Thora). Odyna można było rozpoznać po jego nakryciu głowy i płaszczu, długiej brodzie i tylko jednym oku. włócznia Gungnir jest jednym z jego głównych atrybutów. Inne atrybuty to pierścień Draupnir, z którego co dziewięć nocy wykapuje osiem nowych pierścieni, ośmionożny koń Sleipnir oraz dwa kruki - Huginn ("Myśl") i Muninn ("Mądrość"). Onuris – jeden z wielu bogów wojny w Egipcie. Był patronem armii egipskiej. Popularność zyskał od czasów panowania XII dynastii. Resef (“Ogień, Plaga”) - fenicki bóg błyskawic i zaraz. Egipcjanie uważali go również za boga wojny. Był portretowany z tarczą, pałką lub błyskawicą. Jego symbolicznymi zwierzętami był sęp i gazela. Sakhmet - egipska niszczycielska bogini związana z wojną i boską zemstą. Jej imię oznacza "Mocna". Przedstawiana jako kobieta z głową lwicy. Jej głównym ośrodkiem kultu była stolica Starego Królestwa, Memphis. To właśnie tam, była czczona jako członek boskiej triady z mężem Ptahem i synem Nefertum. Czczona była również w Luksorze. Według mitologii egipskiej znana była jako "Niszczycielka Ludzkości". Sakhmet była "Okiem Re", mściwym przeciwieństwem zazwyczaj życzliwej ludziom bogini Hathor. Re wysłał Sakhmet aby zabijać śmiertelników, którzy spiskowali przeciwko niemu. Bogini tak entuzjastycznie wykonywała swoje zadanie, że omal nie zabił wszystkich ludzi. Re aby temu zapobiec dał jej do picia duże ilości piwa, które zostało zabarwione kolorem krwi aby zmylić boginkę. Nietrzeźwy bogini musiał zaprzestać rzezi i ludzkość została ocalona. Sakhmet - jak wierzono - towarzyszyła faraonom w walce. Królowie na wojnie byli opisywani jako Sakhmet w furii, i bogini wspomaganiem ich strzelając strzałami w wrogów. Była też "Panią Zarazy", który mogła spuścić na ludzi i zwierzęta plagi i choroby. Była również czczony jako uzdrowicielka z tych dolegliwości, która sama zesłała na Ziemię. Według mitologi egipskiej znanna była jako "Niszczycielka Ludzkości". Sakhmet była "Okiem Re", mściwym przeciwieństwem zazwyczaj życzliwej ludziom bogini Hathor. Re wysłał Sakhmet aby zabijać śmiertelników, którzy spiskowali przeciwko niemu. Bogini tak entuzjastycznie wykonywała swoje zadanie, że omal nie zabił wszystkich ludzi. Re aby temu zapobiec dał jej do picia duże ilości piwa, które zostało zabarwione kolorem krwi aby zmylić boginkę. Nietrzeźwy bogini musiał zaprzestać rzezi i ludzkość została ocalona. Sakhmet - jak wierzono - towarzyszyła faraonom w walce. Królowie na wojnie byli opisywani jako Sakhmet w furii, i bogini wspomaganiem ich strzelając strzałami w wrogów. Była też "Panią Zarazy", który mogła spuścić na ludzi i zwierzęta plagi i choroby. Była również czczony jako uzdrowicielka z tych dolegliwości, która sama zesłała na Ziemię. Segomo - galijski bóg wojny i - egipski bóg wojny. Był nazywany Panem Wschodu. Jako bóg tego kierunku, Septu chronił egipskie posterunki wzdłuż granic wschodniej i pomagał faraonom kontrolować mieszkańców tych regionów. Set - egipski bóg burz, pustyni, świata zmarłych, chaosu, ucieleśnienie wrogości, a nawet wręcz zła. Jego posąg, często, towarzyszył armii egipskiej w czasie kampanii wojennych. Jako bóg pustyni chronił karawany, podróżujące przez pustynię, ale powodował także burze piaskowe. Doprowadzało to do konfliktów z jego własnym bratem, bogiem płodności Ozyrysem. Według mitologii walka Seta z Ozyrysem o prymat nad Egiptem i bogami, a później konflikt z bogiem Horusem doprowadziła do ostatecznej jego klęski. Ważne sanktuarium Seta znajdowało się w Ombos w Górnym Egipcie, w miejscu jego rzekomych narodzin. Było to również centrum jego kultu. Kult ten był również znany w północno-wschodnim rejonie delty Nilu. Wojowniczy Hyksosi uznawali go jako jednego z ważniejszych bogów. Wybrali oni Seta (władcę Delty i opiekuna cudzoziemców) na główne bóstwo i swojego patrona. Ważne sanktuarium Seta znajdowało się w Ombos w Górnym Egipcie, w miejscu jego rzekomych narodzin. Było to rówież centrum jego kultu. Kult ten był również znany w północno-wschodnim rejonie delty Nilu. Wojowniczy Hyksosi uznawali go jako jednego z ważniejszych bogów. Wybrali oni Seta (władcę Delty i opiekuna cudzoziemców) na główne bóstwo i swojego partona. Światowit - słowiański bóg wojny, przeznaczenia, zbiorów. Posiadał cztery głowy na palu - kolumnie, skierowane w cztery strony świata. Głowy owe utożsamiały powietrze, wodę, ogień i ziemię. Tanit - kartagińska i berberyjska bogini wojny i płodności. W Fenicji jej odpowiedniczką była Isztar. Niektórzy naukowcy twierdzą, że składano jej ofiary z dzieci. Teutates – celtycki bóg wojny, płodności i bogactwa czczony zwłaszcza w Galii. W celu jego przebłagania Celtowie składali mu ofiary ludzkie. Thor - nordycki bóg grzmotów, nieba i rolnictwa. Był ulubionym bogiem wojowników nordyckich, nie tylko jako syn Odyna, wodza bogów, i jego konsorty - Jord (Ziemi), ale także za swoją wojowniczą naturę, wyczyny i funkcje: był obrońcą Asgardu, królestwa bogów, i Midgardu, królestwa ludzi, i jest kojarzony przede wszystkim z ochroną poprzez wielkie czyny zbrojne polegające na zabijaniu olbrzymów. Thor skazany jest na śmierć w Ragnarök, końcu świata i zmierzchu bogów, ale umiera dopiero po zabiciu wielkiego węża swoim potężnym młotem Mjollnirem, umierając od jego trucizny; jego synowie Magni i Modi przeżywają Ragnarök wraz z niewielką liczbą innych bogów i dziedziczą jego młot, którego używają do przywrócenia porządku. Trygłów – trzygłowy słowiański bóg wojny, czczony głównie wśród Słowian zamieszkujących tereny przy Morzu Bałtyckim. Trzy głowy reprezentowały Ziemię, Niebo i Świat Podziemny. Tyr – północnogermański bóg wojny i sprawiedliwości z dynastii Azów. Prekursor Odyna. Uważany był za najodważniejszego z bogów. Wurukatte prohetycki bóg wojny, czczony w Azji Mniejszej. Hetyci utożsamiali go z Zaboabą, bogiem wojny zapożyczonym od Akkadów. Zababa – pierwotnie akadyjski bóg wojny, współmałżonek bogini Isztar. Był opiekunem miasta Kish. Po pojawieniu się Hetytów lud ten zaadoptował tego boga do swojego panteonu, gdzie nadano mu imię Astabis. Zroya - słowiańska wojenna bogini-dziewica. Ściśle związana z Perunem lub jego różnymi wcieleniami.} ^{Mitologia grecka koncentruje się wokół potężnej grupy bogów, którzy żyli na Olimpu, najwyższej górze w Grecji. Uważa się, że ci bogowie i boginie rządzili wszystkimi aspektami życia i spotykali się jako rada, aby omawiać ważne rzeczy, takie jak kary, wojna i ogólnie styl życia. Dwunastu bogów i bogiń to: Zeus, Hera} EGIPT STAROŻYTNY Historia Dynastie Faraonów Synaj - historia Exodus Mitologia Egipska Mumie Egipskie Egipska Księga Umarłych Hieroglify Egipskie EGIPT: MORZE CZERWONE EGIPT STAROŻYTNY INFORMACJE DLA TURYSTY WAKACJE W EGIPCIE SYNAJ REJS PO NILU HURGADA MAPY, POGODA EGIPT - geografia KUCHNIA EGIPSKA Co zabrać? do Egiptu Sharm El Sheikh Fotogalerie, informacje Abu Simbel Fotogalerie, informacje Kair Giza, Piramidy Nurkowanie SnorkowanieMorze Czerwone Miejsca nurkowe Wspomnienia z EgituNadesłane relacje Bramka SMS Współpraca, napisz teraz! Napisz do nas, pokaż swoją fotorelację z Egiptu Baterie SLA Last Minute Egipt - oferty Last Minut Miejsca nurkowe: Hurghada Miejsca nurkowe: Synaj część północna Miejsca nurkowe: Synaj część południowa Miejsca nurkowe: południowe wybrzeże Morza Czerwonego Miejsca nurkowe najbardziej na południe Ryby - Atlas ryb Red Sea Fish Guide Zwierzęta morskie żółwie, delfiny, mureny ośmiornice, mątwy, jeżowce raje, meduzy, wężowidła ... Koralowce Rafa Korale twarde Algi, gąbki, porosty Korale miękkie scuba diving trips vacation diving diving holidays Piramidy EgipskieObeliski EgipskieGrobowce Dolina KrólówTeby, Dolina KrólowychMitologia EgipskaFaraonowie Ramzes II Totmes III, Królowe Nefertiti Hatszepsut KleopatraMumie Egipskie Egipska Księga Umarłych Hieroglify Egipskie Grobowiec Tutanchamona Muzea Muzea Egipskie na świecie Muzeum Egipskie w Kairze Muzeum Egipskie w Londynie Muzeum Archeologiczne Petrie w Londynie Muzeum Egipskie w Berlinie Muzeum Egipskie w ParyżuEgipt - historia Synaj - historia ExodusSennik Egipski Ancient EgyptBogowie i Boginie starożytnego Egiptu Prehistoria /nie tylko Egiptu/ określała słońce jako bóstwo powstałe ze związku ziemi i nieba. Z naturalnych powodów człowiek porządkował w ten sposób to co w swej istocie niepojęte ale pożyteczne i życiodajne umieszczając to w związkach bóstw którym oddawano hołd. Według mitologii egipskiej Re-bóg słońca stworzył samego siebie z otchłani pierwotnego chaosu. Jego oczy stały się słońcem i księżycem. Re z natchnienia z własnym cieniem, stworzył boginię wody - Tefnut i boga powietrza - Szu. Łzy Re zamieniły się w ludzi. Boskimi dziećmi Tefnut i Szu były: Nut - bogini nieba i Geb - bóg ziemi. Dziećmi Nut i Geba były: -Ozyrys i jego siostra, a zarazem żona Izyda - Set i Neftyda, która później została jego żoną. W ten sposób powstała Wielka Dziewiątka Bogów zwana również Enneadą z Heliopolis. Amon-w boskiej hierarchi zajmował funkcję nadrzędną /odpowiednik greckiego Zeusa/. Przedstawiany w ludzkiej postaci odzwierciedlał duszę wszystkich istot i rzeczy. Bywał kojarzony z powiewem wiatru a jako bóg płodności symbolizowany z baranem. Amon wraz ze swoją małżonką Amaunet tworzyli pierwszą boską parę. W Nowym Państwie był patronem Teb. Otrzymał wtedy dodatkowo aspekt boga Re i odtąd nosił imię Amon-Re. Najważnym miejscem jego kultu był święty okrąg w Karnaku. Czczono tam tójcę: Amon - Chonsu i Mut. Amon-RA w kaplicy ABU SIMBEL towarzyszy mu Harmakis, Ptah i Ramzes II Mut, - małżonka Amona i matką Chonsu. MUT - AMON - CHONSU stanowili triadę bóstw tebańskich. Mut /pramatka, matka słońca/ ucieleśnia rodzinę i jej ochronę. Mut jest przedstawiana z nakryciem głowy w kształcie sępa - bedącego symbolem i tradycyjną ozdobą głów królowych. Chonsu - bóg księżyca, w Tebach uważany za syna Amona i Mut. Chonsu - Wędrowiec, bóg przemierzający w nocy Niebo. Z czasem uznawany za boga uzdrowiciela. Chonsu przybierał postać ludzką jako mężczyzna lub dziecko czasem z głową sokoła czy ibisa. Bywa przedstawiany z dysk księżycowym na głowie. Ptah - w mitologii memfickiej bóg-stwórca i najwyższy z ośmiu bogów będących jego wcieleniami. W Memfis Ptah był identyfikowany z Nun natomiast w Tebach Nun łaczono z Amonem. Bastet - bogini miłości i płodności. Bastet przybiera postać kota lub kobiety z głową kota. Kult Bastet dotarł nawet do Italii w czasach panowania Rzymian w Egipcie. Bastet była córką boga słońca Re lub Atuma-Re. Bogini była związana z męskim odwzorowaniem Basti-czai, W mitologi Bastet jest matką Maahesa a według innych źródeł Chonsu - boga księżyca. Tot Tot- bóg czasu, mądrości, wynalazca kalendarza, patron sztuki pisania, słowa pisanego, twórca hieroglifów. Opiekun pisarzy /skrybowie/ i magów. Tot /Thot/ przybiera postać pawiana lub człowieka z głową ibisa. Jego atrybutami jest pióro oraz zwój papirusowy. Wg mitologii Egipskiej wszystkie słowa z Księgi umarłych powstały pod natchnieniem Tota. Ozyrys Ozyrys został władcą Świata Zmarłych. Przedstawiany jest jako zmumifikowany król. Ozyrys miał syna z Neftydą /a według innych wersji - też z Izydą/ - Anubisa. Ozyrys to bóg zmarłych, prowadzi ich dusze na sąd jest strażnikiem cmentarzy i patronem mumifikacji. Przybiera postać człowieka z głową szakala. Ozyrys jako syn Geba i Nut był dziedzicem tronu. Jednak jego brat Set dokonał zdradzieckiej napaści. Po śmierci Ozyrys częściowo ożył ale nie wrócił już do ziemskiego królestwa, lecz został władcą Państwa Umarłych. Kult Ozyrysa przejęli między innymi Grecy odnosząc go w relacjach do Dionizosa, Plutona, Heliosa, Okeanosa, a nawet Erosa.

^{Sin. Sumeryjski bóg księżyca, który nocą żeglował swoją barką po niebie, najstarszy syn Enlila, a także ojciec bogini miłości Isztar oraz boga słońca Szamasza. Był przedstawiany jako starzec w turbanie oraz lazurową brodą. Sin uchodził za potrójnego boga, którego każdy aspekt rządził za inną fazę Księżyca. Oświetlał} obejrzyj 01:38 Thor Love and Thunder - The Loop Czy podoba ci się ten film? Mitologia egipska – mitologia panująca w Egipcie aż do nadejścia chrześcijaństwa i islamu. Rozwijana przez ponad trzy tysiąclecia istnienia kultury staroegipskiej. Bogowie Początkowo w Egipcie uznawano wielu bogów. Wyobrażenia podlegały zmianom w zależności od sytuacji politycznej w Egipcie, dominującej grupy i jej przywódcy, postaci bogów były łączone i zmieniane. Główne wierzenia z wczesnego okresu formalizowały 5 wyraźnych grup terytorialnych, wykrystalizowanych z wcześniejszych wierzeń miejscowych: dziewiątka (Ennead) z Heliopolis, której głównym bogiem był Atum; ósemka (Ogdoad) z Hermopolis, której głównym bogiem był Re; Chnum-Satis-Anukis triada z Elefantyny, gdzie głównym bogiem był Chnum; Amon-Mut-Chonsu triada z Teb, gdzie głównym bogiem był Amon; Ptah-Sechmet-Nefertum triada Memfis, niezwykła o tyle, że bogowie nie byli powiązani przed sformalizowaniem triady, nadrzędnym bogiem był Ptah. W końcowej fazie, kiedy Egipt znalazł się pod wpływem helleńskim, pozostała triada: Ozyrys, Izyda i Horus oraz ich wróg Set. Każda część triady miała własny ośrodek kultu. Jednak nawet na tym etapie łączenie trwało, Ozyrys i Horus stawali się aspektami tej samej postaci. Cała sytuacja zmierzała w kierunku monoteizmu. Wcześniejsze próby wprowadzenia monoteizmu, przez wybranie jednego z bogów a odrzucenie pozostałych nie powiodły się. W wierzeniach egipskich ludzka dusza istnieje również po śmierci ciała. W celu zachowania tożsamości w istnieniu po śmierci, ciało było balsamowane i mumifikowane. Ciała były tymczasowo umieszczane w trzcinowych trumnach w bardzo gorącym piasku, co szybko wysuszało zwłoki i zapobiegało rozkładowi. Później następował pogrzeb. W późniejszych czasach zaczęły powstawać drewniane groby, rytuały i reguły pochówku były rozbudowywane, komplikował się sposób mumifikacji. Balsamowanie zostało wynalezione w okresie Czwartej Dynastii. Usuwano wszystkie miękkie tkanki, a powstałe miejsca wypełniano natronem. Istotną rolę odgrywała Księga Umarłych – zbiór prawie dwustu magicznych tekstów, rysunków i pieśni, dopasowywanych każdorazowo do osoby zmarłego, mających ułatwić mu przejście do świata pośmiertnego. W niektórych grobach Księga Zmarłych jest również wymalowana na ścianach. Według późniejszych wierzeń, dusza zmarłego zostaje przyprowadzona przed oblicze Anubisa, a ciężar jego serca – zapisu moralności – jest porównywany z ciężarem pióra Maat – bogini prawdy, sprawiedliwości i porządku. Jeśli wynik wypadnie na korzyść zmarłego, to zmarły jest prowadzony przez Horusa do Ozyrysa, w przeciwnym wypadku jest pożerany przez Ammit (por. Am-heh) – pożeraczkę grzeszników o głowie krokodyla, tułowiu geparda i zadzie hipopotama. Prabogowie Egipscy prabogowie to: Szu Nut Geb Tefnut Bogowie egipscy Aken Aker Amaunet (Amonet) Amon Amphiaraos Anat (Asztarte) Anedżdti Anti Anubis Anuket Apis Aton Attar Atum Baal Ba-Neb-Dżeb Bastet Bastriks Bata Bes Betiou Chenti (Imenty) Chepri Chnum Chonsu Duamutef Dżeserhotep Geb Hapi Hapi Hathor Heket Horus (Harpokrates) Horus Stary Huh Imachuemanch Imset Isdes Izyda (Isis) Isis-Sothis (Isis-Sothis-Hathor) Kebehsenuf Maat Min Montu Mut Nechbet Nefertum Neftyda Neith Nun Nepri Nut (Neuht) Onuris Ozyrys Pachet Ptah Re (Ra) Re-Horachte Renenutet Satis Sechmet Set (Seth) Sobek Sokar (Sokaris) Szu Sothis Tefnut Tenemu Tfeni Toeris Thot (Tot) Tatenen Unefer Unut Upuaut Wadżet (Uadżit) Inni Ammit Apis Apophis Ba Bennu Feniks Ka Ruti Tenemujt Uszebti

Mitologia egipska pełna jest niesamowitych historii, które przeplatają się ze sobą. Uczniom może być pomocne rozpoznanie poszczególnych bogów i bogiń oraz ich mitów! W tym ćwiczeniu stworzymy plakat, który przedstawia pojedynczego egipskiego boga lub boginię. Uczniowie powinni zidentyfikować moce, ważne symbole i powiązane lub

The Egipscy bogowie należą do skomplikowanego systemu wierzeń i rytuałów politeistycznych, które stanowiły fundamentalną część starożytnego społeczeństwa egipskiego. System ten opierał się na interakcji narodu egipskiego z dużą liczbą bóstw uważanych za zaangażowane i kontrolujących siły i hołdy były wysiłkami skierowanymi na zdobycie sympatii bogów i na liczenie na ich łaski. Główną postacią religijną był faraon, który z powodu swojej pozycji miał wierzyć w boskie więzi. Służył jako pośrednik między ludem a bogami, utrzymując obowiązek rytuałów i ofiar, aby wszechmocni utrzymywali zamiast tego porządek we wszechświecie. Praktyki pogrzebowe były bardzo ważnym aspektem egipskiej religii. Egipcjanie nalegali, aby po śmierci przetrwali swoje dusze, budując groby, które wypełnili dobrami i daninami, aby zachować ciała i duchy egipska rozwijała się przez ponad 3000 lat. Wierzenia zmieniały się w czasie, podczas gdy niektórzy bogowie stali się popularni, a inni upadli. W niektórych czasach niektórzy bogowie mieli większe znaczenie niż wiele materiałów pisanych i monumentalnych dzieł jako ślad starożytnej egipskiej religii i mitologii. Jego wpływ na starożytne i współczesne kultury jest znaczący w całej historii. Wielu egipskich bogów było spokrewnionych z konkretnymi regionami Egiptu, gdzie ich kult był zarejestrowanych bóstw lub egipskich bogów jest bardzo duża i trudna do dokładnego ustalenia. Niektórzy egiptolodzy uważają, że w dokumentach historycznych może być ponad 1400 znajduje się lista głównych egipskich bogów oraz krótkie wyjaśnienie ich pochodzenia i bóstwa Egiptu1- Nut Była matką boginią Ozyrysa, Izydy, Setha i Nephythy. Często był reprezentowany w ludzkiej postaci. Jego wydłużone ciało symbolizowało niebo. Każdy z jego członków reprezentował punkt kardynalny, a jego ciało rozciągało się wokół Ziemi. Nutka połykała słońce każdego wieczora i rodziła następny świt. Można go znaleźć na sufitach grobowców, wewnątrz trumien i na dachach Shu Ten bóg był mężem Tefnuta i ojcem Nut i Geb. Razem ze swoją żoną byli pierwszymi bogami stworzonymi przez był bogiem powietrza i światła słonecznego. Zwykle był przedstawiany jako mężczyzna w nakryciu głowy w kształcie pióra. Główną funkcją Shu było trzymanie ciała bogini Nun, a tym samym oddzielenie nieba od Geb Bóg, ojciec Ozyrysa, Setha i Nephythysa, nie miał własnego kultu. Jako bóg ziemi był związany z płodnością i wierzono, że trzęsienia ziemi są konsekwencją jego Ammit Był to żeński demon starożytnego Egiptu. Jego ciało było po części lwem, hipopotamem i krokodylem. Był uważany za bóstwo pogrzebowe. Zamieszkiwał egipski świat podziemny zwany Duat. Ammit nie był czczony, ale bał się wszystkiego, co Am-heh Był to niewielki bóg podziemia, którego nazwa oznaczała „pożeracza milionów” lub „zjadacza wieczności”. Był reprezentowany jako człowiek o psiej głowie, który zamieszkiwał jezioro Anat Egipska bogini wojny, która miała kilka świątyń na jej cześć. Faraon Ramzes nazwał swoją córkę Bint-Anat (córka Anata). 7- Amun Znany również jako Amen lub Ammon. Ten bóg był głównym bóstwem Teb. Został patronem faraonów tego miasta, gdzie został umieszczony na najwyższym poziomie panteonu, wraz z bogiem Ra. Połączenie obu bogów dało początek bogu Amun-Ra, tak zwanemu królowi bogów. Był reprezentowany przez ludzką postać, która nosi koronę z dwoma Anubis Ten bóg był obrońcą umarłych, był reprezentowany jako mężczyzna z głową szakala. Był synem Setha i Nephythysa. Jego kult znajdował się w Cynopolis, mieście zwanym El Kes. Było to związane z procesem mumifikacji i zachowania ciał po śmierci. To Anubis był odpowiedzialny za doprowadzenie zmarłych do ostatecznego Bastet Ta bogini, zazwyczaj przedstawiana jako kobieta z głową kota, początkowo była mściwą lwicą, która przekształciła się w boginię rozkoszy. Wokół jego świątyni żyło wiele kotów, które były zmumifikowane, gdy umarły. W dzisiejszych czasach w regionie odkryto cmentarz zmumifikowanych Nietoperz Egipska bogini reprezentowana jako kobieta o ludzkiej twarzy. Jego uszy były krowy, a on także nosił rogi. Uważa się, że później mogła zostać zastąpiona przez boginię Bes W przeciwieństwie do innych bogów, Bes był przedstawiany z twarzą skierowaną do przodu, w przeciwieństwie do większości egipskich bogów, których narysowano z profilu. Jego postać była groteskowym krasnoludem z jego językiem. Było to związane z zabawą i rozrywką, ale także jako bóg stróżujący poród. Wierzono, że Bes straszy demony w nocy i chroni ludzi przed niebezpiecznymi BuchisW mitologii egipskiej bóg ten był manifestacją boga wojownika Montu. Jego wizerunek był dzikim bykiem o białym ciele i czarnej twarzy. Byki urodzone w regionie, w którym czczono tego boga, uznano za święte i zmumifikowano, gdy HapiBył bogiem powodzi Nilu, przedstawiał się jako człowiek z widocznym brzuchem, z dużymi piersiami i nakryciem głowy z roślin wodnych. Wierzono, że mieszkał w jaskiniach pierwszego wodospadu rzeki, a jego kult rozwijał się wokół Hathor Ta bogini była córką boga Ra i była uważana za patronkę kobiet, miłości, piękna, przyjemności i muzyki. Był regularnie reprezentowany na trzy różne sposoby: jako krowa, jako kobieta z krowimi uszami lub jako kobieta w kapeluszu z rogowymi rogami. W tym ostatnim przedstawieniu zwykle trzymał słońce między rogami. Hathor miał ciemną stronę, ponieważ wierzono, że jego ojciec, Ra, wysłał ją, by ukarała rasę ludzką za jego złe zachowanie. Hathor spowodowała tak straszne zło, że jej ojciec, przerażony, sprawił, że wróciła po oszukiwaniu jej, zmuszając ją do picia piwa zmieszanego z krwią i HehW mitologii egipskiej była to boska reprezentacja wieczności. Jego imię oznacza „bez końca”. Jego graficzna reprezentacja przebiegała przez żabę lub mężczyznę z głową Horus Ten bóg był synem Ozyrysa, Izydy i śmiertelnym wrogiem złego boga Setha. Był reprezentowany jako jastrząb lub jako człowiek z głową jastrzębia. Czasami był rysowany jak dziecko z lokami siedzącymi na kolanach matki. Był bogiem nieba i obrońcą królów. Istnieje wiele legend o jego bitwach z Sethem, który zamordował ojca i uzurpował sobie tron. W końcu Horus zdołał pokonać Setha i został królem Imhotep Był egipskim matematykiem, który pełnił funkcję kanclerza faraona podczas trzeciej dynastii. Był jednym z niewielu pospolitych, którym nadano boski status. Grobowiec, który sam zbudował jako miejsce swego ostatecznego spoczynku, był ukryty i do dnia dzisiejszego, pomimo wysiłków, nie został odnaleziony. Uważa się, że jest gdzieś w Isztar Była boginią płodności, miłości, wojny, seksu i władzy. Była córką Anu. Jego symbolem była gwiazda o ośmiu rogach. Uważa się, że był boskim uosobieniem planety Izyda Podstawowa postać w mitologii starożytnego świata, Izyda była żoną Ozyrysa i matką Horusa. Było to związane z rytuałami pogrzebowymi i mówi się, że stworzył pierwszą mumię z rozczłonkowanymi szczątkami Ozyrysa. Po wskrzeszeniu Ozyrysa dał życie Horusowi, za który uważano go także za boginię życia, uzdrowienie i obrońcę królów. Był reprezentowany z tronem na głowie i czasami karmiącym piersią małego Horusa. Dla starożytnych Egipcjan Isis reprezentowała idealną żonę, kochającą, oddaną i Kek Ten bóg był ucieleśnieniem pojęcia ciemności w starożytnym Egipcie. Był postrzegany jako androgyniczny bóg, a jego żeńska forma nazywała się Keket. W niektórych aspektach jej dwie formy reprezentowały dzień i noc. Zostały narysowane głową węża. 21- Khepri Ten bóg był spokrewniony z chrząszczem, ponieważ owad ten tworzył na ziemi sfery brudu, co starożytni Egipcjanie uważali za sposób, w jaki słońce przesuwało się po niebie. Khepri symbolizował stworzenie i odrodzenie. Przedstawienie graficzne przedstawia człowieka z głową Khnum Jest to jeden z najstarszych egipskich bogów, pierwotnie uważany za źródło Nilu. Uważano go za twórcę ciał ludzkich dzieci, tych, które stworzył z gliny, a następnie osadził w łonie ich matek. Nazywano go także „boską garncarzem”. Jego graficznym przedstawieniem był mężczyzna z głową Khonsu Starożytny egipski bóg księżyca. Jego nazwa oznacza „podróżnika”, być może związanego z podróżą księżyca po niebie w nocy. Ten bóg odgrywał wiodącą rolę w tworzeniu życia i stworzeń. Był reprezentowany jako mężczyzna z głową jastrzębia, w kapeluszu w kształcie księżyca w Ma'at Była to egipska bogini prawdy i sprawiedliwości, reprezentująca fundamentalną harmonię wszechświata. Pokazano ją jako siedzącą kobietę niosącą strusie pióro na głowie. W niektórych przypadkach był reprezentowany tylko za pomocą pióra. Jego moc kontrolowała pory roku i ruch gwiazd. Była patronką sprawiedliwości i symbolem etyki w starożytnym Egipcie. Wielki wezyr odpowiedzialny za dwór nazywał się Kapłanem Ma'at. Ta bogini była odpowiedzialna za ostateczny wyrok po śmierci. Serce umarłych ważyło pióro jego głowy w Sali Dwóch Prawd. Ammut, pożeracz zmarłych, żywi się tymi, którzy nie zdali testu. 25- Mehen Ten egipski bóg był reprezentowany przez węża, uważano go za bóstwo ochronne, które zwijało się wokół króla słońca Ra podczas jego nocnego MontuBył bogiem-wojownikiem, który osiągnął ten poziom podczas jedenastej dynastii egipskiej. Był spokrewniony z królem Montuhotepem, który po wojnie zjednoczył Północny Egipt i MutTa bogini była częścią trylogii Teb. Córka Ra, żona Amona i matka Khonsu, była boginią sępów. Była reprezentowana jako kobieta w długiej, kolorowej sukience, która nosiła kapelusz w kształcie sępa, któremu towarzyszyła podwójna Nefertum W mitologii egipskiej był to najpierw kwiat lotosu, który istniał podczas tworzenia świata i wyłonił się ze źródła życia. Ten bóg był także nazywany „tym, który jest piękny” i „lilią słońca”. Był uważany za syna boga stwórcy, Ptaha, i bogini Sekhmet. Zwykle był przedstawiany jako młody człowiek z niebieskimi kwiatami na Nephythys Córka Geb i Nut, siostra Izydy, żona Seta i matka Anubisa, ta bogini była reprezentowana jako kobieta, której towarzyszyły symbole pałacu i kosz na głowie. Znana była również jako „dama dworów” lub „dama pałaców”. Był tak zdenerwowany zamordowaniem Ozyrysa przez Setha, że pomógł jego siostrze ożywić Ozyrysa. Wraz z Izydą jest uważana za obrońcę zmarłych. Nie znaleziono świątyń poświęconych wyłącznie tej - Ozyrys Pierwotnie był bogiem związanym ze wzrostem zbiorów. Był pierwszym mitologicznym królem Egiptu i jednym z najważniejszych bogów. Wierzono, że to on przyniósł cywilizacji ludzkości. Został zamordowany przez swojego brata Setha, przywrócony do życia przez jego żonę Izydę i został panem podziemia i głównym sędzią. Zwykle był przedstawiany jako mumia trzymająca laskę i bat. Na głowie miał białą koronę, otoczoną dwoma piórami. Kolor jego skóry był niebieski, kolor śmierci. W niektórych przedstawieniach jego skóra była czarna, jak żyzna gleba; lub zielony, reprezentujący PtahBył bogiem stwórcą. Wierzono, że wywodził świat ze swoich myśli i słów. Został przedstawiony jako mumia z rękami wystającymi spomiędzy bandaży i trzymających miał ogoloną i nosił czapkę. Ten bóg był związany z rzemieślnikami. Kapłan jego świątyni nazywany był Wielkim Przywódcą RaCzasami znany również jako Re, ten najwyższy bóg był słońcem i był reprezentowany jako mężczyzna z głową jastrzębia, zwieńczony dyskiem słonecznym i świętym wężem. Każdej nocy, gdy było ciemno, zszedł do podziemi, gdzie był reprezentowany głową barana. Każdego dnia Ra podróżował po niebie w postaci słońca i żeglował po tratwie. Każdej nocy zszedł do podziemi, gdzie walczył z siłami chaosu. Każdy świt odrodził się. Królowie egipscy twierdzili, że pochodzą bezpośrednio od Ra i dlatego zostali nazwani „Synami Ra”. Głównym ośrodkiem jego kultu był RenenutetBogini odżywiania i zbiorów. Była czczona w okresie żniw i była prezentowana z hołdami i Seshat Była boginią mądrości i pisania. Mogła być widziana w graficznych przedstawieniach jako autorka książek. Znana była również jako bogini architektury, astronomii, astrologii, budownictwa, matematyki i Sobek To był bóg krokodyli. Reprezentowany jako to zwierzę na ołtarzu lub człowiek z głową krokodyla w nakryciu głowy w kształcie słońca. W świątyni Kom Ombo, gdzie był czczony, znajdował się grób ze świętymi krokodylami. Obecnie niektóre z tych zmumifikowanych zwierząt wciąż można SethZnany również jako Set, Setekh, Suty i Sutekh, był synem Geba i Nuta, brata Ozyrysa. Był bogiem ciemności, chaosu i zamieszania. Był reprezentowany jako mężczyzna z głową niektórych przypadkach był także reprezentowany za pomocą hipopotama, świni lub osła. Seth zamordował swego brata i uzurpował sobie tron Egiptu. Większość bogów go nienawidziła. Horusowi w końcu udało się pokonać Setha, uważanego za wieczną bitwę dobra ze Sia Była to podzielona personifikacja percepcji. Ten bóg miał związek z pisaniem, a kiedy był reprezentowany w sposób antropomorficzny, widział go niosącego papirus. Uważa się, że bóg Atum stworzył Się i Hu ze swojej przelanej krwi, gdy odciął własnego penisa, możliwą aluzję do TaweretW mitologii egipskiej była to ochronna bogini porodu i płodności. Został przedstawiony jako hipopotam z kobiecymi kocimi rysami i krokodylowym ogonem. Zwykle nazywano ją „damą nieba”, „panią horyzontu”, „tą, która usuwa wodę” lub „damą czystej wody”.39- Tefnut Ta bogini była żoną Shu i matką Nut i Geb. Ona i jej mąż byli pierwszymi bogami stworzonymi przez Atuma. Była boginią wilgoci i korozji i była przedstawiana jako lwica lub kobieta z głową lwa. 40- ThothTo był egipski bóg pisania i wiedzy. Był przedstawiany jako mężczyzna z głową ptaka, trzymający pisak i tablet. Grecy związali go z Hermesiem i przypisali mu wynalazek nauki i pisania. W wielu przedstawieniach graficznych można zobaczyć wykonywanie obliczeń matematycznych. Thot był bardzo starym bogiem i czasami służył jako pośrednik między bogami. To było związane z księżycem. Na niektórych ilustracjach widać go noszącego nakrycie głowy z księżycem. Jedną z jego głównych funkcji było odnotowanie dzieł zmarłych podczas jego ostatecznego TutuTen bóg był reprezentowany jako skrzydlaty lew, z głową mężczyzny, a także innymi głowami jastrzębia i UnutBogini ta była reprezentowana przez ciało kobiety i głowę Wadj-wer To bóstwo było personifikacją Morza Śródziemnego. Pojawia się ilustrując ściany niektórych świątyń pogrzebowych, jak w piramidzie Weneg Jest bóstwem nieba i śmierci w mitologii starożytnego Egiptu. Mówiono, że chroniło ziemię i jej mieszkańców przed nadejściem „wielkiego chaosu”.ReferencjeReligia starożytnego Egiptu. Zrobiono z i gody. Zrobione z egipscy bogowie i gody. Zaczerpnięte z bóstw egipskich. Zrobiono z

Inni bogowie. Celtowie czcili również wiele innych bóstw, o których wiadomo niewiele poza ich nazwami. Wśród nich występowali: Brigit (lub Brigid), córka Dagdy; boginie natury, jak Tailtiu i Macha czy Epona, bogini koni. Wśród bóstw płci męskiej byli m.in. Cú Roí oraz nieśmiertelny piwowar Goibniu. Ozyrys Ozyrys to jeden z popularniejszych bogów. Wchodzi on w skład Enneady, najważniejszej dziewiątki... Re Był najważniejszym i najbardziej uniwersalnym bogiem w mitologii egipskiej. Uważano go za boga... Izyda Bogini matek była przykładem dla wszystkich żon w Egipcie. Wiecznie opiekowała się swoim synem i ciągle... Set W każdej mitologii jest taka postać, która posiada, chociaż pierwiastek zła. W mitologii Egipskiej jest to... Anubis Anubis to potężny bóg zmarłych z egipskiego panteonu. Uważano go za wynalazcę mumifikacji... Nut Nut to niezbyt słynna bogini nieba i matka wszystkich ciał niebieskich. Nie miała zatem swoich świątyń... Neftyda Neftyda to jedna z najłagodniejszych i najukochańszych bogiń z egipskiego panteonu. Była to... Geb Geb to bóg, który razem z Nut stanowili podstawę świata. Co ciekawe podobno jego śmiech powodował... Więcej: Zeus Zeus jest olimpijskim bogiem nieba i grzmotów, królem wszystkich innych bogów i ludzi, a zatem główną... Posejdon Posejdon jest gwałtownym i bezlitosnym bogiem morza. Jeden z Dwunastu Olimpijczyków, obawiał się... Hefajstos Hefajstos jest bogiem kowali i ognia. Nazywany „niebiańskim rzemieślnikiem”, był także związany z innymi zawodami... Atena Nazwa Ateny jest ściśle związana z nazwą miasta Ateny. Starożytni Grecy debatowali, czy otrzymała... Artemida Artemida jest olimpijską boginią polowania, księżyca i czystości; z czasem związała się również z porodem i... Apollo Apollo był bogiem wielu rzeczy, co czyni go jednym z ważniejszych bogów w mitologii greckiej. Był... Tajemnice Piramidy Cheopsa Budowniczowie wyrównali teren, a na jego środku umieścili potężny... Jowisz Najwyższe bóstwo rzymskiej religii, potężny Jowisz był bogiem nieba i grzmotów, którego symbolami były dąb... Neptun Neptun był rzymskim bogiem wód i mórz, który kontrolował wiatry i burze. Znany również jako Neptunus Equester, był... Ceres Rzymska bogini płodności i rolnictwa, była patronką rolników i obrońcą plebejczyków. Była... Westa Bogini ogniska i domu, Westa była rzymskim bóstwem, które symbolizowało wiarę, rodzinę i porządek domowy... Wenus Wenus była rzymską boginią miłości, opieki matczynej, rozmnażania seksualnego i pożądania erotycznego... Diana Diana była rzymską boginią polowania, dziewiczej przyrody i zamieszkujących ją zwierząt. Unikając... Struktura armii Rzymskiej Armia rzymska dzieliła sie na dwa główne typy żołnierzy... .